De naam op een boeiing is eervol en heeft betekenis. Altijd is er een persoon, reden, verdienste of herinnering. In het artikel TB Shipyards bouwt onderzoekschip voor NIOZ bleef de uitleg over het te bouwen vaartuig onderhuids: RV Wim Wolff.
Wim Wolff was de broer van mijn vriend Anno. Het was een voorrecht op verjaardagen in de nabijheid van deze bescheiden en aimabele professor te zijn. Wanneer je hem iets vroeg dat hem als wetenschapper raakte, was zijn antwoord boeiend. Hij ontdekte, onderzocht en vond er iets van dat je nergens kon lezen, maar hij nog zou publiceren.
Als begenadigd schrijver realiseerde hij in samenwerking met onderzoekers uit Europa het schitterende standaardwerk Ecology of the Wadden Sea. Met Op de grens van zout en zoet en Oosterschelde wist hij een breed publiek te bereiken. Sterker nog: de Oosterschelde bleef open!
Zijn enerverend wetenschappelijk leven liep door ziekte de laatste jaren averij op. Wim Wolff leefde van 1940-2018. Hij liet de trots van zijn werk en scheepsnaam na aan zijn echtgenote Ineke Wolff-De Boom.
Wim en de Waddenzee hadden geen geheimen voor elkaar. Zijn onvermoeibare inzet en wetenschappelijk onderbouwde visie over de Waddenzee hebben geleid tot behoud van de ecologie en is een nalatenschap waarvoor Nederland dankbaar mag zijn. Bescherming van onze kustgebieden zat diepgeworteld in zijn DNA.
‘Als deeltijdhoogleraar Aquatische Ecologie aan WUR (1989-1995) en hoogleraar Marien Biologie aan de RUG (1996-2005) heeft hij talloze promovendi begeleid in hun wereldwijde kustonderzoek.
Maar we zullen hem ons vooral herinneren door zijn onvermoeibare inzet op het beheer van de Waddenzee’, aldus collega’s.
Johan de Witte
