Tijdens onze huwelijksreis (9-19 mei) kreeg ik op mijn smartphone een mail van een incassobureau dat ik wegens te laat betalen buitengerechtelijke kosten en rente moest betalen over een nota van ruim 1.400 euro van het Scheepvaart Transport College uit Rotterdam. Te voldoen voor 18 mei en dat er anders gerechtelijke stappen ondernomen zouden worden. De bijlage waar naar verwezen werd, ontbrak.
Van de winter had ik bij het STC een cursus gevolgd, waarvan ik zeker wist dat ik die betaald had. Ik wist echter niet meer om welk bedrag het ging en ook niet de exacte datum. Ik had nooit een herinneringsnota ontvangen. Verder heb ik nooit eerder gehoord dat geld zoekt raakt tussen banken, maar dat er dingen mis kunnen gaan leert het leven wel.
En wat alles lastig maakte, is dat ik niets (boekhouding) bij mij had, en via een smartphone aan het lezen en reageren moest. Bovendien baarde de vervaltermijn van 18 mei mij zorgen; pas de 19e zou ik weer thuis zijn. Stel dat er iets mis was gegaan, dan wilde ik er niet een verdere rechtsgang bij hebben.
In eerste reactie heb ik geantwoord met de vraag of zij wel het juiste e-mailadres hadden, de juiste persoon. Geen reactie.
Mijn vrouw vroeg of het een malafide actie kon zijn; dus heb ik de mail en mijn reactie aan het incassobureau ge-forward naar het STC met de vraag of zij beide mails even wilden bekijken: of zij dat bureau kenden en of er sprake was van een misverstand. Ik kreeg als antwoord dat ik te laat betaald had en dat het STC het incassobureau in had geschakeld.
Daarop heb ik geantwoord dat ik zeker wist dat ik betaald had, nog vóór de cursus, maar dat ik verder nergens bij kon doordat ik wegens vakantie ver van huis was en dat ik hier geen zin in had. In een reactie kreeg ik een terugbelverzoek. Raar, want ik had al aangegeven (ver) weg te zijn. Het is dan dag 2.
Dag 3 lees ik nogmaals de eerste mail door en zie een naam staan met daarbij betrokkene, het is echter niet duidelijk of die van het STC was, of een andere debiteur. Want alle mails waren alle gericht aan de heer De Groot. Ik vraag het STC in weer een mail wie die persoon is, laat verder weten wat mijn woonplaats is en dat ik ergens in februari betaald heb en via welke bank. In de reactie op die mail laat het STC weten dat er een andere persoon benaderd had moeten worden en ze sluiten af met een excuus.
Er zijn dan wel drie dagen van spanning geweest. Immers de vervaltermijn voor de rechtsgang was de 18e en pas de 19e zouden we terugreizen. Verder is het duidelijk dat mijn allereerste reactie, met de vraag of men de juiste persoon voor zich heeft, duidelijk niet goed is gelezen. Curieus detail: de persoon die men eigenlijk moest hebben, heeft een overduidelijk andere naam, maar de correspondentie werd steevast gericht aan dhr. de Groot.
Terug thuis stuur ik een mail naar het STC over de gang van zaken en ik schrijf dat ze onze huwelijksreis goed hebben verknald en dat ik ontstemd ben over het verstrekken van mijn persoonsgegevens aan derden. Zo ga je niet met de privacy van een klant om, zo ga je niet met klanten om.
Diezelfde middag ontvang ik een bos bloemen. Maar in een opvolgende mail laat iemand van het STC weten dat ze die bloemen al vóór mijn mail hadden verstuurd en dat ze niet mijn persoonsgegevens hebben verstrekt. ‘Er was enkel per abuis mijn mailadres aan een ander gekoppeld’. Dat is natuurlijk geen excuus.
Als ik daarop antwoord dat die verkeerde koppeling wel als gevolg de gehele situatie heeft gehad, met impact op onze huwelijksreis, en dat een bos bloemen daar niet mee in verhouding staat, hoor ik niets meer. Omdat degene met wie ik mailde, en van wie ik ook niets meer hoor, van dezelfde afdeling is waar het in beginsel al fout ging, stuur ik een mail naar het algemene mailadres van het STC, maar ook daarop komt geen reactie. En ook niet meer op een telefoontje dat ik er nog aan waag.
Heel kwalijk hoe het STC met deze situatie omgaat. Niet alleen is onze huwelijksreis verstoord, men neemt niet eens de moeite daar blijk van te geven, laat staan er iets mee te doen.
Tot slot: als ik niet had gereageerd, dan had de debiteur om wie het uiteindelijk ging een rechtsgang tegemoet kunnen zien, omdat hij nimmer reageerde – doordat het incassobureau de informatie naar een ander persoon (mij dus) stuurde. En leg dan maar eens uit dat je nergens van wist – eenmaal voor de rechter…Heel slordig!
En wist u dat als je (ik dus in dit geval) niet reageert en het wordt dan een rechtsgang, je mee moet betalen, omdat je niet de moeite nam om te reageren en daarmee een rechtsgang (kosten) niet hebt voorkomen? Ik wist dat al wel. En dat maakte het noodzakelijk dat ik wel moest reageren, of ik wilde of niet en of ik op vakantie was of niet.
Tot slot vraag ik mij af of de debiteur in kwestie ooit te laat was en dus in gebreke was; er is namelijk duidelijk iets mis met de communicatie bij het STC. Deze keer was ik aan de beurt, maar het had ieder ander kunnen zijn.
Marius de Groot
