In de grote boze buitenwereld aan wal is journalist een riskant beroep geworden, en niet alleen in oorlogsgebieden. Van de NOS tot en met de regionale kranten moeten de journalisten anoniem hun werk doen anders worden ze gemolesteerd door mensen, omdat de media niet schrijven en zeggen wat die mensen vinden. Deze klieren verwarren democratie met ‘hun zin krijgen’, ze hebben steeds kortere lontjes als ze die zin niet krijgen. Wie niet verwend is, is jaloers op degenen die dat wel zijn en ze worden opgejut door lieden als Donald Trump, Recep Erdoğan en iets dichter bij huis Thierry Baudet.
Die laatste struikelde over de foute ideeën van de partijjeugd en van hemzelf, waar hij op werd aangesproken door tot op dat moment naïeve partijgenoten. Zoals gebruikelijk bij populisten gaf hij in een stuipachtige reflex anderen de schuld. De pers natuurlijk. ‘Trial by media’ noemt hij dat in goed Nederlands. Maar hij verwijst daarbij naar een artikel dat één van zijn partijgenoten in een krant had geschreven. Dus zelfs als het waar was, klopte het niet. Niet zo gek dat hele volksstammen nieuws niet meer kunnen onderscheiden van onzin.
Jonge leden van Thierry’s club wisselden enthousiast racistische, fascistische, nazistische ideeën uit. Bijna onopvallend maar net zo goed griezelig is de opvatting van jongeren bij de SP, aan de andere kant van het politieke spectrum in Nederland, die met communistische cellen gewapend de status quo willen bestoken.
De geschiedenis herhaalt zich niet hoor, want de fascisten en communisten in het interbellum deden niemand na. Er was van alles fout aan die lui maar ze pleegden geen plagiaat. Moeten we die jonkies van die extreme partijen rustig interbellumpje laten spelen? Welja, in hun sop gaar laten koken, dan komen ze zich vanzelf een keer tegen. Ik heb makkelijk praten, want ik schrijf over een bedrijfstak die op dit moment netjes binnen de lijntjes kleurt en kan rekenen op steeds meer support, zeker van de meer gematigde Europese liberalen die willen investeren in de Europese binnenvaart, zodat ‘de samenleving duurzaam en klimaatneutraal wordt, zonder onze hoge levensstandaard te hoeven opgeven’.
Als in deze sector iemand zich druk maakt over het werk van een journalist wordt heel beschaafd in de pen geklommen en een scherp ingezonden stuk geschreven. Wij kunnen gewoon over straat en we laten het beeldmerk van de Binnenvaartkrant trots en fijn levensgroot op onze auto’s staan. Ik werd een keer aangehouden door een agent, om mij te vragen hoe hij een abonnement op onze krant kon verwerven (waargebeurd).
