Mijn eerste column over de binnenvaart verscheen in oktober 1988 in De Scheepvaartkrant. Dat waren toch andere tijden. Ronald Reagan was (nog net) president van de VS. Deze op dat moment al dementerende oud-acteur is tweemaal gekozen met een overweldigende meerderheid van kiesmannen.
Bovendien maakte hij zijn toehoorders aan het lachen met grappige opmerkingen en dus niet met zijn beleid of gedrag, zoals we intussen bij president Voldemort gewend zijn. We weten allemaal wat Ronald van de huidige situatie zou zeggen: Status quo, you know, is Latin for ‘the mess we’re in’.
Mijn status quo verandert vandaag. Je ziet hiernaast een berichtje dat de Binnenvaartkrant is overgenomen door het vakbladenconcern ProMedia. Een bescheiden berichtje. We zijn een krant die over de binnenvaart schrijft, niet over kranten. Het komt wel goed met de Binnenvaartkrant, daar ben ik van overtuigd (staat in dat berichtje, dus het zal wel). Dat is relevant om te zeggen want ik ben de verkopende partij. Ik nam de Binnenvaartkrant in juni 2015 over van voormalig tankvaartondernemer Ad Kriesels, met wie ik samen met drie anderen de krant ben gestart in 1997.
De overname door ProMedia is een (piep)klein stapje voor de binnenvaart maar een gigantische stap voor mij. Ik verlaat de binnenvaart. Dat avontuur begon in augustus 1979 aan de Maaskade op het Rotterdamse Noordereiland bij W. van Driel’s Stoomboot- en Transportondernemingen, waar ik het personeel op oude sleepschepen en later op nieuwe duwbakken mocht indelen en de bevrachting administreerde van kunstmesttransporten voor de DSM naar Heilbronn, Bamberg en zo. Tot die tijd was de binnenvaart voor mij niet meer dan een hindernis als ik voor de brug moest wachten. Ik leerde bij Van Driel de kleurrijke, veelzijdige binnenvaart kennen, met name tijdens de spannende jaren van stakingen en blokkades en het stiekem ‘buiten de beurs om’ varen. Dat kwam van pas toen ik in 1985 mijn geluk beproefde als zelfbenoemd journalist bij de een jaar eerder opgerichte Scheepvaartkrant. De rest is geschiedenis.
Die geschiedenis was een boeiende periode waarin ik mocht beschrijven wat zich in de binnenvaart afspeelde, al ben ik altijd een overtuigde buitenstaander gebleven.
Hoezo boeiende periode? De opkomst van de containervaart, de fanatieke strijd om het behoud van het beurssysteem, die gekke Betuwelijn, de krimp van het aantal internaatkinderen, de ongelooflijke stroom nieuwbouwschepen en de soms bizarre strapatsen van bondjes en verenigingen in de Calimerobedrijfstak, die maar niet boven het maaiveld uit kwamen. Van ONS en Federatie tot aan KBN, het is gelukkig nooit goed genoeg. Ik heb ervan genoten.
