Op 26 maart 2008 zag Pim Zijlmans met zijn reispartner Wim Driessen van Rensen Shipbuilding, een stukje China vanuit de taxi op weg naar een strakke 135 meter lange Chinees op de slipway. In recordtijd terug op Schiphol wist Zijlmans dat hij een schip had gekocht. Op 20 augustus van hetzelfde jaar liep de Sainty 7 met matige bries de Waterweg in, met onder andere het Rapsody-casco aan dek. Vrijdag 3 april vond bij Dolderman Motoren de vlagwisseling plaats en werd vof Zijlmans Tromp, eigenaar. Ilse Zijlmans (7) had de eer doopvrouw te zijn en was volgens eigen zeggen “opgelucht met de champagnefles de verf van papa niet te hebben beschadigd”.
Dolderman Motoren en onderaannemers transformeerden het casco tot een alles-erop-en-eraan-schip. De uitzonderlijk strakke Chinees ligt met zijn 135 meter slechts 12 centimeter op en heeft een gemiddelde diepgang van 89 centimeter, waar de ‘spoorrails’ dikke denneboom een prominente rol in speelt.
Het zicht langs de bergplaat verraadt geen secties, een zuivere maatvoering met een Europese standaard-stapellas op de stuiken. Model…as usual! Met twee Caterpillars 3508 versterkt door 1,70 diameter AMW-schroeven en originele Van de Giessen-buizen, plus twee Verhaar 450 pk John Deere aangedreven kopschroeven, bestuurd door Van der Velden loopt en manoeuvreert de Rapsody als de brandweer.
Door gebrek aan lading is er voor de IVW leeg proefgevaren, waarbij het geluid beneden de norm bleef. Dolderman en inbouwpartners bewezen hiermee dat hun werk kwaliteit heeft en een ledig, met onvolledig interieur ingericht, schip onder andere de decibeltoets van de inspectie aankan.
Prime time
Met 20 graden in de Dordtse zon spettert ijver van de rolkwasten aan boord van de Rapsody. Pim Zijlmans en zijn perfect Engels sprekende Poolse maat geven hem nog gauw een flinke lik. “Vrijdag hebben we open dag en komen ze allemaal kijken wat er van onze nieuwe Rapsody geworden is.”
Rapsody? “Wij vonden het een leuke naam”, is het antwoord, als Linda Tromp ons net voor lunchtijd – prime time om een busy eigenaar over schip en inbouwperikelen wat wederwaardigheden te ontfutselen – uitnodigt om aan tafel te schuiven. Nee, nee, we lunchen niet mee. Onze afwijzing wordt niet geaccepteerd en Linda zet ons brood en koffie voor. Een goed schip heeft een goede bemanning. 
Pim en Linda zijn samen begonnen op een 70 x 8,12 meter. Niet lang daarna de Carrera van 80 meter, waar eveneens ‘Zijlmans en Tromp’ op de brug stond. Onder het motto meegroeien met je tijd werd de 80-meter ingeruild voor de 105 meter lange Nuvolari, in bezit van onweerstaanbare kenmerken, waardoor een koper op 26 augustus 2008 Pim en Linda ‘schippers te voet’ maakte. Op 5 september beschreven de partners in privé en zaken hun Rapsody.
Terugverdienen
Hoe was China vragen, we aan Pim. “Wim Driessen staat als partner naast je op zo’n werf in buitenland. Verder is het imposant om te zien hoe China werk aanpakt. Morgen is het alweer anders! Het was een korte impressie van veel kilometers, werf en casco’s en een stukje nacht in Sjanghai. Niettemin boeiend. Het is nog onwennig dat het schip van ons is, het was een droom.”
“Een besluit tot nieuwbouw is snel genomen, terugverdienen duurt wat langer. Wat vorig jaar een veilige investering was, is nu vol risico. Met de malaise in je achterhoofd tijdens zo’n inbouwproces ben je natuurlijk aan het beknibbelen. Dat is minder leuk, echter realistisch. Niettemin: we zijn samen en hebben dezelfde drive.”
“Naar Dolderman – met name projectleider Marcel – zouden we zo weer teruggaan; ze hebben het helemaal gemaakt voor ons. Evenals
Electric Marine Support een perfecte elektrische installatie realiseerde.”
De machinekamers zijn een symfonie in symmetrie. De werkruimtes hebben smoel en plafondverstorende uitlaten van kopschroefmotoren en aggregaten zijn zo veel mogelijk onder de aluminiumvloer verwerkt.
Kinderdroom
De medewerkers van Tecmon vertaalden de fantasie en potloodstrepen van Pim in een fraaie lessenaar. Ook gaven zij het ontwerp en design van Linda vorm in een moderne woning. De kinderkamer van Ilse is naast de schitterende badkamer van Klaassen en de magnifieke Versteeg-keuken een kinderdroom.
“Je wordt van al dat beslissen en inrichten wel wat moe”, zegt Linda, lang geleden administratief medewerkster en met haar roots in Maasbracht. “Het is niet helemaal mijn ding. Nu ik het resultaat zie ben ik er erg blij mee. Het is immers ons huis.”
Linda realiseerde elegant licht in haar woning met gestileerde, stijlvolle designarmaturen. Het resultaat: een warme sfeer. Hoezo interieur niet helemaal haar ding?
(Johan de Witte)
