Toen we met Roald Verstraeten de afspraak maakten dat we voor een bezoek aan het nieuwe estuaire mts Montana in Antwerpen aan boord zouden stappen werd dat tussendoor gewijzigd in Zeebrugge. Wij maakten geen enkel bezwaar daar tegen en hoopten dat we op tijd in Zeebrugge zouden zijn om het schip vanaf zee de haven te zien binnenvaren. Omdat we het tevoren netjes hebben gevraagd mogen we van de havenautoriteiten zover mogelijk de pier opgaan om het schip in ons vizier te krijgen. Als we daar uit de auto zijn gestapt draait het schip juist op dat moment tussen golfbrekers de haven binnen. Voor dat we goed en wel kunnen scherpstellen om een mooi plaatje te maken is het schip al bijna weer verdwenen uit onze zoeker. De Montana heeft in de meest letterlijke zin de wind mee en vaart met flinke snelheid in de richting van de haven.
(foto’s Hans Heiligers)
Een klein half uurtje later stappen we in die getijhaven met een lange ladder aan boord en feliciteren Roald Verstraeten met de nieuwe aanwinst van Seatra uit Brecht waarvan hij mede-eigenaar is. Wij zijn altijd onder de indruk van een estuair schip maar zowel van buiten als binnen zijn we meteen vriendjes met de Montana. Onderweg naar het stuurhuis manoeuvreren we met de camera onder ons jack tussen de bemanning door die goedgemutst en royaal met de dekwas-installatie bezig is. Het stuurhuis is bijzonder, het lijkt op dat van een stoere coaster en zelfs als het schip langs de kade ligt blijft het stuurhuis onverminderd snelheid uitstralen.
Natuurlijk vragen we wie het stuurhuis heeft gebouwd, we herkennen er niet het werk in van de ons bekende leveranciers. Roald Verstraeten grijnst en zegt ‘eigen ontwerp’. Als je in een Vlaams restaurant geweldig hebt gegeten wordt dat vaak omschreven met de opmerking “de patroon heeft zelf aan het fornuis gestaan”. Die opmerking mag hier eveneens worden gemaakt voor Verstraeten. Hij heeft het karaktervolle stuurhuis zelf getekend en laten bouwen op de werf in Orsovo.
Zwart
Roald wist eveneens hoe hij het stuurhuis zou inrichten en bracht die wensen over aan Willemsen Interieurbouw en Scheepsbetimmering. Zij hadden zijn vorige nieuwbouw naar volle tevredenheid opgeleverd; dus de keuze om hen ook dit schip te laten betimmeren was snel gemaakt. De lessenaar is uitgevoerd in zwart gebeitst eiken, alle wanden en plafonds zijn eveneens zwart. Dat alles steekt goed af tegen de witte wandkasten aan de achterzijde van het stuurhuis. En ook Verstraeten schaart zich na twee weken varen meteen achter iedereen die een donker plafond heeft en niet meer anders wil. “In het donker heb je nooit meer een schittering van reflecterend licht in het glas van het stuurhuis”, legt hij uit.
De lessenaar en de instrumenten zien er royaal uit maar als we even wat langer kijken zien we toch dat er over de opstelling goed is nagedacht. Ronald heeft al drie maal eerder een nieuw schip gebouwd en veel van die ervaring samengebracht; ook met de indeling van de lessenaar die met een overzichtelijk en goed werkbaar geheel zijn definitieve plaats kreeg. De schermen met de details over de lading zijn eveneens ruim opgesteld zodat er nog alle ruimte is voor het schrijfwerk.
TeamCo
De familienaam Verstraeten is al vele generaties verbonden aan de binnenvaart en gaat terug naar de zeilvaart. Aan (overgroot)vaders zijde werd gezeild met een klipper en de roots van de familie van moeder gaan terug naar de vaart met de houten Waal, de voorloper van de spits. Die schepen waren niet langer dan 30 meter en hadden een maat van maximaal 350 ton.
Ronald Verstraeten ging na zijn schooltijd meteen varen, aanvankelijk in de duwvaart. “Maar dat is nooit mijn hobby geworden”, zegt hij op overtuigende wijze. Op zijn 21e kocht hij samen met de familie Somers zijn eerste schip uit de bestaande markt. Zijn eerste nieuwbouw kwam zes jaar later, het mts Mantyrano.
Het ontwerp voor de Montana van Seatra is van Tiberius Kaiser uit Elenbach (D) die vroeger in dienst was van Schiffswerft Ebert uit Neckar Steinbach. Het casco van 121 x 11,48 x 4,70 meter is onder klasse van Bureau Veritas gebouwd in Orsova (Roemenië). Naar volle tevredenheid is het schip afgebouwd op de werf van TeamCo in Heusden. Gerrie van Tiem deelt ons enthousiasme voor het schip. En dat zegt toch iets over de manier en het plezier waarmee een schip door een werf kan worden gebouwd en afgeleverd.
De kruiplijn is 9,00 meter, met de aantekening dat er door de mooie rondingen van het schip een ballastcapaciteit voorhanden is van 2.200 ton. De gezamenlijke inhoud van de twaalf gecoate tanks bedraagt 4.560 m3. Het is een 2-partijen schip: stookolie en gasolie. De lading wordt verpompt met EPS Bornemann-pompen die bij elkaar opgeteld een capaciteit hebben van 1.200 m3 per uur zodat het tempo van de vaart er goed in blijft.
Verhoogde boeg
Het voordek met de fors verhoogde boeg moet je via een trapje betreden om later te kunnen afdalen naar de machineruimte. Daar vinden we naast de Heatmaster nog twee Caterpillars C18 die ieder 600 kVA leveren voor de aandrijving van de twee Veth Jets en het pompbedrijf. Van de Caterpillars zijn nog twee uitvoeringen aan boord (type C 4.4), waarvan de één 85 kVA levert en de andere 120 kVA. De hoofdrol in de machinekamer is weggelegd voor twee grote jongens uit de stal van ABC uit Gent. Ze zijn lichtblauw gekleurd en leveren volgens de bijgeleverde certificaten ieder 1300 pk.
Seatra is tevens eigenaar van Aegean dat vorig jaar het Antwerpse Verbeke Bunkering heeft overgenomen. We zullen het estuaire mts Montana daarom niet slechts voor de kust van Zeebrugge zien maar even goed op alle plaatsen binnen het ARA-gebied.
(Hans Heiligers)
