De ASV verzet zich tegen “de onaanvaardbare verschuiving van de verantwoordelijkheid naar de schipper” om fosfinemetingen uit te voeren. De schippersorganisatie vindt dat de controle op aanwezigheid van te hoge gasconcentraties bij de eigenaar van de lading hoort te blijven liggen.
Over het gebruik van fosfine (PH3) en de daaraan verbonden risico’s is veel te doen. Meerdere keren ontstonden acuut gevaarlijke situaties op binnenvaartschepen door het giftige gas. Dat wordt tijdens opslag en transport gebruikt tegen ongedierte in granen en andere veevoederproducten.
ADN
Het onderwerp kwam 14 oktober aan de orde tijdens het Ketenoverleg Binnenvaart. Er zijn plannen om gegaste lading onder het ADN te brengen. Daarop zoekt de ASV nu de publiciteit.
Volgens de organisatie is het de bedoeling dat voortaan een vrijgavemeting gedaan moet worden vóór het vertrek van een binnenvaartschip met als grenswaardes 0,1 ppm boven de lading en 0,03 ppm in de accommodaties. Er komt een rapportageplicht aan de schipper en incidenten dienen gemeld te worden. Er moet meetapparatuur aanwezig zijn in elke ruimte waar zich mensen kunnen begeven.
Bezwaren
Vooral dat laatste stuit op bezwaren van de ASV. “Dat betekent concreet dat er dus in ieder vertrek aan boord waar mensen wonen of werken detectieapparatuur aanwezig moet zijn. Dit zijn allemaal losse apparaten omdat er op de markt geen stationaire meetinstallaties beschikbaar zijn voor fosfine.” Een centrale meldinstallatie, zoals bij brandmelders, bestaat niet voor fosfine.
Ook een probleem is dat de waarde van 0,03 ppm (parts per million) heel dicht bij de technische limit van de meetapparatuur ligt, aldus de ASV. Dat maakt de metingen niet nauwkeurig genoeg.
Technisch, praktisch en financieel onuitvoerbaar
Volgens de ASV zijn deze voorstellen “goed bedoeld, maar technisch, praktisch en financieel onuitvoerbaar. Het aanbrengen van detectiesystemen in alle ruimtes zou leiden tot een aanzienlijke kostenpost en complexe installatievereisten, en een toename van het aantal foutieve alarmmeldingen zonder dat dit de daadwerkelijke veiligheid proportioneel verhoogt.”
Volgens de ASV kosten detectoren circa 800 euro per stuk. Ook de strenge onderhoudseisen brengen hoge kosten met zich mee, waarschuwt de ASV. “De kalibratie van iedere detectiemeter zou ieder half jaar moeten gebeuren.”
Als het voorstel wordt ingevoerd, zijn er speciale ligplaatsen nodig voor schepen die deze mogelijk (ex-)gegaste ladingen vervoeren, gaat de ASV verder. “Immers, een schip dat deze lading nooit vervoert, zal niet in deze detectieapparatuur investeren, maar staat bij het naast elkaar in een haven of aan een ligplaats liggen wel bloot aan dezelfde mogelijke gassen die vrij kunnen komen.”
Onacceptabel
De ASV wijst erop dat het vrijgeven van de lading en het veilig laden primair de verantwoordelijkheden zijn van de verlader of de door het bedrijf aangewezen gassingsleider. “En absoluut niet die van de schipper. De rol van de schipper begint pas op het moment dat de lading officieel is vrijgegeven voor vervoer. De gassingsleider dient te waarborgen dat alle handelingen met en rondom de lading veilig kunnen geschieden. En dat er ook een vrijgaveverklaring wordt verstrekt.”
De schipper en de bemanning moeten ervan uit kunnen gaan dat de lading veilig is en vrij van gevaarlijke concentraties fosfine, vindt de ASV. Die noemt het daarom “onacceptabel dat er voorstellen gedaan zijn waarbij de schipper verantwoordelijk zou worden gehouden voor het continu monitoren van gaswaarden in verblijven of boven de lading.” Schippers hebben geen invloed op het fumigatieproces en moeten dus ook niet verantwoordelijk worden gemaakt voor de risico’s waar ze geen invoeld op hebben.
Draagbare detectoren
De bemanning zou zich kunnen beschermen met draagbare detectoren tijdens risicovolle werkzaamheden, aldus de ASV. Zoals het openen van luiken, laden en lossen van de lading. De organisatie raadt het leden aan om bij dit soort werkzaamheden een detector te gebruiken. “Maar dit zou op generlei wijze een verplichting mogen worden.”
“De veiligheid van de bemanning begint bij een veilige lading. En niet in eerste plaats bij detectiemeters op de borst van ieder bemanningslid en met detectiemeters in de verblijven van de accommodaties. De verantwoordelijkheid ligt namelijk bij de verlader en de gassingsleider. De schipper moet kunnen vertrouwen op de deskundigheid van deze mensen en de vrijgave van de lading.”
De ASV onderkent de noodzaak om fosfinerisico’s serieus te nemen en steunt initiatieven om de veiligheid verder te verbeteren. Maar, stelt de schippersorganisatie: “De sector is gebaat bij realistische, technisch haalbare en economisch uitvoerbare regels.”
