Schipper Paul Markusse, secretaris van de ASV, hoopt dat schippers, met verstand en wederzijds begrip, naar elkaar gaan luisteren. "En dat we met overleg en wederzijds begrip al het mogelijke zullen aanpakken om een einde te maken aan de neerwaartse spiraal waarin we nu verkeren."
En buren, ook mee gekregen waar sommige collega-schippers in den lande en daar buiten mee bezig zijn geweest? Ja? ik kan best begrijpen dat er soms andere zaken spelen, die in eerste instantie uw prioriteit genoten. Ik weet zelf ook genoeg om op te noemen, zoals ——–, nee dat mag ik niet opschrijven, daar gaat een ieder zelf over.
Maar nu zonder dollen: ik ben al sinds 1977 zelfstandig binnenvaartschipper en vind het een prachtig beroep, en hoop ook dat het voor de generatie na mij net zo mag zijn. En daarom vind ik, net als meerderen met mij, dat er een eerlijk, rechtvaardig vervoersbeleid moet komen in Europa. Maar dan wel eentje dat voor ons alle varende schippers c.q. ondernemingen acceptabel, zeker en werkbaar is.
Iedereen kent de uitdrukking: waar een wil is, is een weg, en ik hoop dat we die met z’n allen gaan waarmaken. En daarom lagen wij de afgelopen weken met enkele schepen bij de Volkerak en andere plaatsen. Dit om de overheid bewust te maken van het feit dat onze ondernemingen niet zelfstandig de crisis kunnen overwinnen die ons in heel Europa al jaren teistert.
Ook ik weet dat elke beginnende schipper anders is dan zijn buurman. Of deze wel of niet extra geholpen wordt door een bank of overheid. Er mag geen verschil zijn onder welke vlag je vaart in Europa, want wij zijn wel gediend bij een gelijke behandeling.
Dit neemt niet weg dat wij een gemeenschappelijk doel voor ogen hebben. Dat is: een eerlijke beloning voor de geleverde arbeid.
Nu moet ik gaan noemen waarom ik geen voldoende beloning voor mijn werk ontvang, maar dat is voor niemand onder ons een raadsel; er is te veel tonnage in een bepaalde categorie schepen. Wij beconcurreren elkaar zo hard in de huidige markt dat we de kaas van elkaars brood stelen. Door de huidige prijzen moet alles snel, zowel laden als lossen, en worden de prijzen gedrukt om maar aan de reis te zijn. Het lijkt momenteel wel of je beter leeg kan liggen, omdat elke reis weer een stuk verlies met zich mee brengt.
In deze tijd van bezuiniging en duurzaamheid kunnen wij ons niet voorstellen dat de ‘oudere generatie schepen’, gebouwd van goede kwaliteit, niet meer veilig genoeg zijn voor de huidige maatstaven. Deze eisen waar een ieder aan moet voldoen zijn voor deze vloot niet haalbaar; dus voor de schepen gebouwd vóór 1970 kan dit niet gelden. Als er grote veranderingen moeten plaatsvinden aan het schip, zoals voortstuwing, installatie of bouwkundige aanpassingen, dan gaan wij hier volledig in mee. Zodat dit voldoet aan de normen van de huidige tijd. Het kan niet zo zijn dat wat al jaren iets werkbaars en geen aantoonbaar gevaar is, naar de schroothoop gebracht wordt. Dat gaat bij elke schipper door merg en been.
Daarom hoop ik dat we aankomende tijd, met verstand en wederzijds begrip, naar elkaar gaan luisteren. En dat we met overleg en wederzijds begrip al het mogelijke zullen aanpakken om de scheepvaart te behouden en een einde maken aan de neerwaartse spiraal waarin we nu verkeren.
Ik ga er in volle overtuiging vanuit dat de schipperij en zijn vertegenwoordigers aan het werk gaan om aan verbeteringen te werken, die beter zijn voor de gehele binnenvaart binnen de Europese Unie.
We moeten dan ook geen onderscheid maken tussen klein en groot, want we hebben elkaar allemaal nodig, en geen enkel idee is goed of slecht, maar helpen allemaal naar een oplossing van dit probleem.
Als laatste opmerking wil ik u, de Europese schipper, een boodschap meegeven: laat niet alles voor u beslissen, maar laat u gelden op elk moment wanneer er een belangrijke mededeling gedaan wordt, of genomen moet worden, zodat deze meegenomen kan worden in het overleg.
Paul Markusse,
ms Aisance
secretaris AVS
