De Europese modal shift komt niet van de grond, lezen we in vakbladen. Hoe is het mogelijk? Europa doet toch zo zijn best. Kennelijk denkt men, minister Harbers voorop, dat het met subsidie geven aan vervoer van containers wel voor elkaar komt, terwijl je misschien een klein beetje wint op vervoer over de weg, maar via een achterdeur nog veel meer verliest. En dat verlies wordt kennelijk niet gezien want men is ziende blind.
Om over water te kunnen vervoeren heb je betrouwbare vaarwegen nodig. Maar al tientallen jaren komen de vaarwegen er qua onderhoud en investeringen bekaaid vanaf wat de begroting voor infrastructuur betreft. En dat wreekt zich. Nu blijkt alles spaak te lopen. Niet alleen het materiaal en materieel houdt ermee op, ook op personeelsvlak zijn er grote problemen. En dus wordt er maar weer eens een (hoofd)vaarweg gestremd, dan worden er sluizen stilgelegd.
De schippers die hiermee te dealen hebben en graag een betrouwbare vervoerder willen zijn, worden vervolgens opgezadeld met hoge, nauwelijks aan te vechten bestuurlijke boetes voor het overtreden van een van de 140 (!) mogelijke verplichtingen (zie de boetecatalogus van ILT). Ongekend: zoveel bestuurlijke boetes die gelden in een sector.
En deze hoge boetes zijn zonder matiging vooraf, zoals bij weg- en railvervoer, waarbij in tegenstelling tot vervoer over water het economisch voordeel wél meeweegt in de hoogte van de boete. Ach, de petitie hierover is door de Tweede Kamer in ontvangst genomen, er zijn vragen over gesteld, moties ingediend, maar behalve een tegemoetkoming aan ‘natuurlijke personen’ weet men van geen wijken.
Ondertussen worden de eisen waar de binnenvaart mee te maken heeft almaar opgeschroefd. De kleinere schepen verdwijnen als sneeuw voor de zon en dat is helemaal niet nodig, maar het is nu eenmaal ooit bedacht beleid, dus daar wordt gewoon mee doorgegaan.
Die twee (!) schepen die nu bekeken worden en van waaruit besloten zal gaan worden wat de elf lastigste eisen zijn om aan de CCR/CESNI-overgangsbepalingen te voldoen, gaan de diversiteit van de binnenvaartvloot nooit redden. Want we weten al heel lang dat het niet alleen om ‘de lastigste’ eisen gaat (die overigens per schip heel verschillend kunnen zijn) maar net zo goed om de optelsom van al die eisen.
We zien opleidingseisen die opgelegd worden aan degenen die willen beginnen in de binnenvaart die erop gericht lijken om vooral de opleidingen van inkomsten te voorzien. Maar hoe leid je aankomende schippers op als ze niet mee mogen tellen als personeel? Nu gaan er weer geluiden op dat er verplichte bijscholingen moeten zijn voor schippers, want kennelijk heeft men geconstateerd dat daar kennis wordt gemist. Is dat zo?
Als een beleidsmaker of politicus (zoals een minister) niet begrijpt dat dit alles als effect een reverse modal shift in de hand werkt, is diegene niet goed geïnformeerd.
Nu moet er weer een modal shift-kantoor komen, lezen we. Weer baantjes voor mensen die het ongetwijfeld goed met de sector voor (zeggen te) hebben. Net zoals het IWT-platform, bekostigd uit geld dat door schippers is opgebracht, maar waarin ze niets te vertellen hebben.
Een modal shift-kantoor… waarom is dat nodig? Gezond verstand lijkt me meer dan genoeg.
Stop met het constant opwerpen van drempels, daar heb je geen kantoor voor nodig toch? Goede wil, dat is nodig, en dat is niet te koop. Dat is helemaal gratis, maar tegelijkertijd onbetaalbaar.
Sunniva Fluitsma,
woordvoerder ASV
