Tijdens onze rit naar het nieuwe mts Jolanda II aan het Kanaaldok II aan de Oostkaai in Antwerpen krijgen we van ons navigatiestysteem het advies om over Bergen op Zoom te rijden. Daarmee vermijden we zestien minuten vertraging die we anders via Breda-Antwerpen zouden oplopen. Even later rijden we op de Zoomweg-Zuid ter hoogte van Stabroek. Twee jaar terug waaide hier in januari een megagroot richtingbord van zijn sokkels: het ligt er nog steeds zo bij als in 2009, met de tekst gericht op de passerende vliegtuigen. Hetzelfde geldt voor vele tientallen meters opeenvolgende verkreukelde vangrails die langs deze weg al veel te lang op herstel wachten. Door de vele gaten in de weg doen motorrijders er niet goed aan om deze weg in hun planning op te nemen. De optelsom van het geschetste beeld biedt zeker geen rechtvaardiging aan de onkuise plannen voor tolheffing die onze zuiderburen opnieuw van de plank hebben gehaald ter aanvulling van hun financiën.
Patrick Stultiens is via dezelfde route onderweg naar de afgesproken plaats. Hij heeft de rit zelfs via Venlo en Dordrecht gemaakt om de aflosploeg van de stations te halen. We parkeren onze auto bij de sleepdienst van Brabo. Ze hebben voor het kantoor een vloot stoere oranje gekleurde schepen liggen waarmee ze hun diensten verlenen.
Het mts Jolanda II is geladen en de opstap vanaf de kade geschiedt op gelijk niveau. Onder de naam op het achterschip is de plaats Tegelen vermeld. Dat hebben we nog niet eerder gezien, we zullen dat straks eens navragen. In het stuurhuis worden we verwelkomd door Patrick Stultiens. Ook hij heeft na de nodige kilometers wel zin in een koffie en heeft het apparaat al zijn voorkeur opgedragen. Ondertussen kijken wij het door EBR gebouwde stuurhuis door en vragen wie de zo natuurlijke betimmering van de lessenaar heeft gedaan. Dat is het werk van Verveer uit Zwijndrecht, dat voor dit werkstuk en de overige betimmering aan boord afreisde naar de werf van Gelria in Nijmegen.
Almira
We vragen meteen maar eens naar Tegelen. Patrick is daar opgegroeid en heeft van huis uit geen lijntjes naar de binnenvaart. Wel heeft hij in zijn jeugd veel kanotochten gemaakt en de weekeinden doorgebracht op het jacht van zijn ouders. Het water bleef boeien en daarom was de keuze voor een vervolg van zijn opleiding snel gemaakt. Patrick zwaaide uiteindelijk op zijn 18e met succes af van de Noorderhelling in Rotterdam.
Naast de papieren kennis moest hij ook nog de praktijk leren kennen. Hij voer op maar liefst zeven schepen van Gebroeders Broere uit Dordrecht. Toch heeft hij de kneepjes van het vak geleerd in de tijd dat hij op de Er-Ro voer, een schip van de familie Van Bussel uit Maasbracht. Daar heeft hij een fantastische tijd gehad en heel veel geleerd. Daarna stapte hij over op de Almira, toen dat in de vaart kwam. Zonder dat hij het besefte was dat zijn eerste stap op weg naar zelfstandigheid: drie jaar later werd hij in 2006 eigenaar van dat schip. Hij gaf het de naam van zijn vriendin Jolanda.
Uitgekiende balans
Omdat zij na al die jaren nog steeds zijn vriendin is, kreeg deze nieuwbouw de naam Jolanda II. Het schip is onder klasse van Germanischer Lloyd gebouwd bij Centromost Stocznia Rzeczna in Plock, evenals zijn vorige schip. Patrick kent de weg naar die werf inmiddels vrij goed; hij is er drie maal de vorderingen van de bouw gaan bekijken. Hij vertelt ons dat het goed te doen is; het is zo’n 1100 kilometer.
Nu we het toch over afstanden hebben: die van het voorschip naar het achterschip bedraagt 110 meter bij een breedte van 11.00 meter en een diepgang van 3.31 meter. De tonnenmaat is vastgesteld op 2.668. Ook de kruiplijn van slechts 4,40 meter maakt deel uit van een reeks eigenschappen die dit schip een uitgekiende balans geven tussen prestatie, exploitatie en vaargebied. Wat dat betreft voldoet hij graag aan de wens van zijn bevrachter Unitas, waarmee Patrick het al heel lang goed kan vinden. ARA, Rijn en de Duitse kanalen zijn alle goed bevaarbaar.
Ook in de machinekamer: het roomwit van de QSK-huisstijl. (foto’s Hans Heiligers)
De negen tanks van dit type C 2.2 tankschip zijn gecoat en herbergen een gezamenlijke capaciteit van 3344 m3. De spiralen kunnen van buitenaf op stoom worden aangesloten. In samenhang met een krachtige QSX 15C generatorset van Cummins is er voldoende vermogen voor de Verhaar-boegschroefinstallatie en het pompbedrijf. De pompen dragen het bekende beeldmerk van de Marflex-dolfijntjes. De gezamenlijke pompcapaciteit bedraagt 1.000 m3 per uur. Als we wat later de trap van de machinekamer afdalen zien we ook daar het roomwit van de QSK-huisstijl die is aangebracht op een QSK 50 M van maar liefst 1700 pk. We doen ons best om daar weer een mooi plaatje van te maken en praten aan dek nog wat na.
(Hans Heiligers)
