Als we in Hardinxveld-Giessendam bij Scheepstimmerbedrijf Da-Capo de werf oprijden, lijkt het een paar weken terug dat we met de familie Reitsma de laatste proefvaart hebben gehouden. Toch was dat al weer een jaar terug. Als we aan boord van het nieuwe mps Amelia van Scylla A.G. stappen, komt Robert Reitsma ons al tegemoet. Twee dingen vallen ons meteen op: de grote hoeveelheid daglicht aan boord en de rust die Robert uitstraalt terwijl het een komen en gaan is van iedereen die nog een last minute-karweitje aan boord heeft en hem overal bij roept.
Zelf ondervindt hij daarvan totaal geen hinder of stress. “We werken al zo veel jaren met dezelfde teams en zijn daardoor totaal op elkaar ingespeeld.” Hij vertelt het een en ander over het schip en geeft ons daarna alle ruimte om foto’s te maken van het interieur van mps Amelia. Als er morgen voor het eerst met gasten wordt gevaren is die kans voorbij. De plaats voor de winkel en de balie zijn zo goed gekozen dat de entreehal de maximale meters kreeg toebedeeld. Geen verkeerde planning als je bedenkt dat daar toch dagelijks zo’n 220 gasten over de vloer komen. Ook de lift, trappenhuizen en corridors zijn daar op ingesteld.
‘Twee-en-een-half-dekker’
We sjouwen met onze camera’s en statief verder en gaan via twee openslaande glazen deuren met RVS beslag de lounge binnen. Daar herken je meteen het ‘split level’-karakter van het schip als je ziet hoe links en rechts aan het eind van de dansvloer twee uitnodigende trappen je opslokken naar de lounge en bar van het voorschip die een halve verdieping lager liggen. Ook hier en elders in het schip en op de dekken heel veel materialen van Sun RVS.
(foto’s Hans Heiligers)
Als je eenmaal door hebt hoe zo’n ‘twee-en-een-half-dekker’ in elkaar steekt, krijg je steeds meer respect voor de vindingrijkheid van Roberts idee. In ogen van anderen zou een 3-deks 135 meter-schip meer voor de hand liggen maar Robert bestrijdt dat meteen: “Daarvoor moet je binnen te veel ruimte opofferen.” Met het stuurhuis op het 2-deksgedeelte van het schip houd je beneden veel ruimte over. De halve hoogte waar de bovenbouw over de onderbouw zakt, vraagt onder het stuurhuis nog geen 40 centimeter om onder de strijklijn te komen. En de overige ruimte die van die winst resteert, wordt onder de keuken dankbaar benut voor opslag van proviand. Robert Reitsma noemt dat ideetjes die opkomen uit ervaring.
Warmte en sfeer
Ook in het restaurant komt het split level speels terug. Het biedt plaats aan een restaurant van twee verdiepingen met een atrium: heel bijzonder. De keuken ligt er achter, tussen de verdiepingen in en reduceert het trappenlopen voor de bediening.
De inrichting van het schip en de kamers is weer volledig Reitsma met accenten op de harmonie tussen de materialen, meubels en kleur. Die woorden staan snel op papier, het lijkt ook heel simpel maar er is vele maanden voorbereidend werk aan vooraf gegaan. We doelen op de inspiratie en creativiteit van Martha Reitsma en Cathy Schröder. Martha zegt ons daarover later: “We laten eerst onze gedachten over de tapijten en de gordijnen gaan.” Overal aan boord moeten die uiteindelijk voor warmte, sfeer en gezelligheid zorgen.
Maandenlang denken ze onderweg nergens anders meer aan en overal wordt binnengestapt om de ideeën verder vorm te geven. Ook hier is het weer prima gelukt de inrichting een eigen karakter te geven en het schip daarmee binnen de anderen van de vloot te onderscheiden.
Mastersleutels
De andere dag wordt er met de bij de bouw betrokken relatiekring gevaren. Omdat er altijd met dezelfde teams wordt gewerkt, kent iedereen elkaar en dat is aan alles te merken. Tijdens het officiële gedeelte staat de familie Reitsma op de dansvloer en Robert voert het woord. Het casco werd onder survey van Lloyds in twee secties op de werf van Vahali in Servië gebouwd en op hun Nederlandse werf in Gendt gekoppeld. Hij dankt Vincent Bekker voor de prima samenwerking.
“Het mps Amelia betekent een aanwinst voor Scylla A.G., het project zit er op”, zegt Robert. “En zoals dat hoort starten we met een volgend project, het schip ligt al klaar”, kondigt hij meteen aan.
Hij dankt zijn moeder, Cathy Schröder en Aart Pols voor hun bijdragen. Zoals gebruikelijk heeft broer Arno Reitsma de agenda van het schip weer voor jaren kunnen binden aan touroperator Phoenix uit Bonn. De overhandiging van de mastersleutels en de verantwoordelijkheden die daar bij horen aan kapitein Cornelis van Eck en manager Anastas Tasos betekent het eind van de ceremonie. Het geheel wordt feestelijk afgerond met het uitdelen van bloemen die Robert zelf heeft uitgekozen.
Op het zonnedek schudden we de hand van Hans Janssen van Dolderman. Dit schip is het vijftiende waarbij hij betrokken is. Hij vertelt ons wat er in de machinekamer staat: twee Caterpillars C3508 van 1060 pk en drie generatorsets C18 van 800 kVA. We spreken ook nog met Franca en Johan van Hest van Arhorn grootkeukens. Zij horen al meer dan vijftien jaar bij het vaste team van leveranciers en het is hen ook deze keer weer gelukt om de chef voldoende ruimte en inrichting te geven. Rekening houdend met 220 gasten en de plaats van de keuken in het voorschip is dat niet de allergemakkelijkste opgave.
Ondertussen vaart het schip met een goede gang onder de Moerdijkbrug. Het schip is werkelijk bijzonder rustig met geluid en trilling. André Reitsma is het helemaal met ons eens en wijst op de flexibele opstelling van het dekhuis. En voor het geval dat er ooit resonantie zou kunnen optreden zien we op het achterdek ook nog de waarborg van Koni-schokdempers. Er is echt aan alles gedacht op dit speelse split-level schip met vier sterren met nog een extra toegekende plus.
(Hans Heiligers)
