We willen in een gezond klimaat leven. Doordat we ijverig over elkaar heen rollen met ambities, lijken we in een tunnelvisie te zijn beland. Biobrandstoffen, waterstof, elektrisch en andere mogelijkheden… ze zijn allemaal goed voor het milieu. Zeggen we tegen de bedrijven die eraan verdienen en tegen onszelf. Slaan we met onze tunnelvisie niet de plank mis?
Er wordt gekeken naar de uitstoot die uit verbrandingsmotoren komt, maar daarbij vergeten we de daadwerkelijke footprint. Wanneer je kijkt naar de footprint van een product dan kijk je naar de levensduur en hoe milieubelastend de productie, het transport, het gebruik en het vernietigen daarvan ervan is.
Hoe schoon is elektrisch vervoer bij wegtransport?
Een (vracht)auto stoot veel meer uit dan alleen de afvalstoffen van een verbrandingsmotor. Zo staat te lezen in het persbericht van Emissions Analytics. Slijtage van de autobanden zorgt voor bijna 2.000 keer zoveel fijnstof als uitlaatgassen. Daarbij gaat het bovendien om het mogelijk nog veel gevaarlijker ultrafijnstof, dat zó fijn is dat het in staat is door de huid heen te dringen.
Kijkend naar dit onderzoek kunnen we stellen dat een elektrische auto met zijn verhoogde gewicht, door de bandenslijtage meer uitstoot produceert dan een brandstofauto.
Dit is het ‘groene-tunnel-syndroom’ waar wij het over hebben. Het wegtransport claimt een ‘groene’ manier van vervoer te zijn. De vrachtwagens worden om de vijf jaar vervangen en door middel van biobrandstof wordt er een rekenkundige korting toegepast op de CO2-uitstoot. En voilà: zie daar een grote reductie in de rekenkundige uitstoot van de vrachtwagenindustrie. Maar als we eerlijk naar de footprint gaan kijken, dan is het wegvervoer vreselijk milieubelastend.
In een rapport van de Europese Commissie (Green Deal: Greening freight for more economic gain with less environmental impact) is te lezen dat Europa wil inzetten op grotere en zwaardere elektrische vrachtwagens. Verhoogde slijtage van het wegdek, bruggen en tunnels veroorzakend. Dit zal ook voor verhoogde kosten zorgen voor het onderhoud en uiteraard meer werkzaamheden op de weg.
Dit, terwijl er ingezet zou worden op modal shift: verschuiving van transport van de weg naar het water (en spoor).
Het alternatief
Het goede bericht is dat er een alternatief is. Een binnenvaartschip staat niet in de file, kan in één keer evenveel vervoeren als meerdere vrachtwagens. Door deze grote massa heeft een schip veel minder uitstoot per tonkilometer en is daarmee veel duurzamer. Daarbij is er op het water nog ruimte genoeg, in tegenstelling tot op de weg.
Een schip gaat gemiddeld honderd jaar mee, de hoofdmotor vijftig jaar. Dit is ook de reden waarom in de opinie het schip verliest van het wegvervoer. Oud is slecht, dat is een link die onterecht gemaakt wordt. Wanneer breekt de tijd aan dat we oud benoemen als duurzaam? Het is kapitaalvernietiging en onwijs slecht voor ons milieu om vroegtijdig schepen te slopen. Geef in plaats daarvan scheepseigenaren de kans om zinvol en duurzaam te vergroenen.
Koester daarom wat er is en omarm de binnenvaart, die voor een groot gedeelte uit gezinsbedrijven bestaat. Weer ze niet uit de steden, ontneem ze de ligplaatsen niet, zorg voor goede huisvesting voor schipperskinderen, belast ze niet met onmogelijke regelgeving maar maak een mooie foto en zwaai de volgende keer bij het zien van een binnenvaartschip. Wij wensen jullie samen met ons een behouden vaart naar een schoon klimaat.
