“Als jij opzij komt, dan vertrek ik!”
De buurman was boos maar niet woedend; gebruikte geen scheldwoorden ofzo. Toen ik even daarvoor langszij wilde komen voor een dag of wat, was hij uit zijn stuurhut tevoorschijn gekomen. Ik had alleen het steekeindje vast, de voordraad gezet en keek of mijn wrijfhoutjes goed hingen, het achterschip draaide bij. Nog in het gangboord werd ik aangesproken: “Als je van plan bent om te blijven liggen, heb ik een probleem: ik wil dit weekend gaan verven en jullie soort schepen ken ik, je restlading gaat stuiven en dan is mijn werk voor niks.”
Ik ben meestal vrij assertief maar wist even niets anders te zeggen dan dat ik de ruimen goed had uitgespoten, maar het bleek onvoldoende voor hem. Hij voegde de daad bij het woord en vertrok richting Julianasluis. De tweede kolk was er nog niet.
Als je met je gezin aan boord woont, is een goede ligplaats cruciaal. Niet alleen voor de vaar- en rusttijden, ook voor het sociale leven zijn er bepaalde factoren die tellen.
Kan ik het schip rustig achterlaten, is het terrein vrij toegankelijk, kan de auto eraf, kun je de boodschappen makkelijk aan boord sjouwen en zijn er überhaupt winkels in de buurt. Dat soort dingen. Voor iedereen die vaart belangrijk, maar met een clubje mensen aan boord zonder een vaste uitvalsbasis aan de wal speelt dit nog sterker. Zo ook voor ons, ergens in de jaren 90.
In die tijd nam ik even voor Pinksteren een reisje zand aan naar Alphen aan de Rijn; snel nog een binnenlands tripje, niet te ver weg. Het plan was – na lossing in de Heimanswetering – een ligplaats zoeken in Gouda. Altijd een gok of dat lukt op een aanvaardbare plek.
Het schip werd geboend en van zand ontdaan; alles schoon en fris voor het weekend, de auto zou gebracht worden door familie. We zigzagden leeg door de bruggetjes van Alphen en Gouwsluis, Boskoop en Waddinxveen.
Door de spoorbrug van Gouda keken we spiedend rond; een plek langszij is lastig maar beter dan niets. Aan de Producent lag het vol maar verderop waren er redelijk goede steigers bij het bejaardenhuis. Op de eerste palen lag een werkponton, dan een geladen kempenaar, dan een open plek die net te kort was. De laatste mogelijkheid was langszij dat schip van de buurman die wilde verven.
Wat scheelde dat een hoop moeite toen we tegen de steiger lagen, met twee jonge kinderen en een baby in de buggy.
