Marinus Hoogendoorn (ms Glissando) deed ook dit jaar weer mee aan Alpe d’HuZes. Lopend deze keer. Hij schreef een persoonlijk verslag over zijn belevenissen op donderdag 5 juni.
Donderdagmorgen om 03.15 uur loopt de wekker af. Meteen ben ik klaarwakker. Heet dit adrenaline? De nacht was niet lang, maar ik heb redelijk kunnen slapen. Na een pannenkoekenontbijt gaan Leni, Heleen en ik even over vieren naar de start. Tante Luus volgt later op de dag wanneer Leni haar tweede beklimming zal gaan doen.
Onderweg is het al een gezellige drukte. Heerlijk dit enthousiasme zo ’s morgens in alle vroegte! We komen maar net op tijd aan voor het startsein. Snel Leni nog een kus en daar gaat ie dan: op naar de top! In de haast vergeet ik mijn warme vest aan Heleen mee terug te geven. Omgedraaid en dit bij een willekeurige supporter in de handen gedrukt. Tegelijk zie ik Monique Kist nog staan. Gauw nog een knuffel voor dit prachtmens.
Na een paar minuten loop ik Armand Lavėn achterop. Fijn dat onze loop-inspirator en vliegtuig-op-benen er weer bij is! Na even bijgepraat te hebben laat ik hem gaan; ik wil deze dag wel graag overleven. Na een minuut of twintig beginnen de eerste fietsers ons in te halen.
Temperatuur en weer zijn perfect. Naarmate we verder klimmen, begint de dag meer aan de lucht te komen. Aan onze rechterkant hebben we een schitterend uitzicht over het nog donkere dal. Het is ieder jaar opnieuw weer prachtig om die eindeloze rij lichtjes diep beneden ons richting berg te zien kronkelen. Mooi is het ook om mijn indrukken en beleving te kunnen delen met de mensen om me heen. Velen maken dit voor het eerst mee.
Het is onbewolkt en helder. De zon klimt samen met ons steeds hoger en begint de besneeuwde toppen aan de overkant van het dal te beschijnen. Wauw!!
Steeds zijn er weer mooie aanmoedigingen tussen fietsers, lopers en supporters onderling. En natuurlijk zijn er weer de vele waardevolle en mooie korte gesprekken met de mensen om me heen. Het lopen gaat me goed af, maar na ruim een uur begint mijn linker knie op te spelen. Later lijkt het wat te verbeteren, maar overgaan doet het niet. Hopen dat het na de afdaalpauze beter gaat.
Vanaf bocht 7 wordt het steeds kouder. Gelukkig heb ik een shirt met lange mouwen aan. Wel heb ik koude handen. In Alpe d’Huez aangekomen is het nog vrij rustig met het publiek. De mensen die er zijn, supporten ons echter grandioos!
Ik verwacht weer de lange lus om het dorp heen te moeten lopen, wat altijd nog een taai laatste stuk is. Mijn verbazing is aanzienlijk als ik zie dat de route veranderd is. Eigenlijk ben ik een beetje gedesoriënteerd. De finish is compleet in omgekeerde richting! Het mooie is wel dat de route een stukje ingekort is. Misschien is deze weer hetzelfde als vóór onze tijd in 2010?
Om 06.10 uur passeer ik de finish hand in hand met een runner mee wie ik het laatste deel samen liep. Wat een heerlijke manier om je dag te beginnen! Op naar de auto om te verkleden voor de afdaling met de fiets. Wat is het koud; het ijs zit op de autoruiten.
Gelukkig kan ik me goed warm aankleden. Voor de eerste drie afdalingen heb ik tasjes met kleding klaargemaakt in de auto staan. Beneden kan ik die deponeren bij de starttent. Om vlot weer beneden te kunnen komen heb ik vijf fietsen boven. Naast mijn eigen fiets mag ik die van Alpe-vriend Matthijs Tempels gebruiken. Daarnaast heb ik nog drie fietsen geleend bij Cycle et Sports, een superfietsenzaak in Bourg. Hun eerste vraag toen ik binnenkwam was of het lopen of fietsen werd dit jaar. Toen ik ze mijn plan vertelde, kreeg ik spontaan drie carbon-huurfietsen mee voor de prijs van één. Dat heet support!
Het afdalen gaat vlot en om 07.05 uur start ik voor de tweede keer. Het hardlopen gaat niet lekker. Na een half uur moet ik overgaan op wandelen. Op vlakkere stukken probeer ik nog wat te lopen, wat niet echt lekker voelt. Sterker nog: het wordt gewoon zwaar soms. Gelukkig zijn er onderweg mooie oppeppers. Zo staat een stel spontaan pannenkoeken te bakken, die ze in stukjes uitdelen.
En dan…na bocht één staat de camper van Mat van Sambeek en Henri Verhoeven: twee superkanjers die we eerder deze week hebben ontmoet. Van hun vrouwen die daar als support staan krijg ik appeltaart aangeboden. APPELTAART!!! Iedereen die mij een heel klein beetje kent, weet wat dit voor mij betekent. Daar mogen ze me midden in de nacht voor wakker maken. En dat krijg je dan hier aangeboden op een moment dat het zwaar is. Geweldig!
Bij het binnenlopen van het dorp op de top staat zoals vanouds weer de grote trom die een ritme slaat als op een galei. Vorig jaar heb ik de trommelslaagster gevraagd of ze de film "Ben Hur" had gezien. Het passeren van de finish gaat nog net een beetje hardlopend, zij het dan wel mank. Op deze wijze gaat de zes keer niet lukken. Oké dan; op naar de vijf. Als me dat gaat lukken mag ik daarmee als derde loper in de Alpe-geschiedenis ook gelukkig zijn. En het geeft tijd voor meer mooie contacten en mini-pauzes.
’s Middags word het met 26 graden weer tamelijk warm. Veel water en bouillon drinken en regelmatig kleine hapjes naar binnen werken is een goede remedie. De laatste twee ronden gaan op blaren zo groot als een plat ei.
De vijfde ronde start ik om 17.20 uur. De saamhorigheidsklim/loopbus zit een stukje voor me uit. Van Matthijs, onze verbindingskanjer, hoor ik dat zij in de laatste bochten nog een paar minuten voor me uit lopen. Bij het binnenlopen van Alpe d’Huez loop ik hen achterop. Vier lopers welgeteld. Waar is de rest van de circa vijftig runners die anders meedoen? Die blijkt er niet te zijn. Dit gaan we volgend jaar beter doen!
Met z’n vijven gaan we rond 19.45 uur hand in hand over de finish. Pas nu voel ik mijn benen en vooral m’n voeten echt. Na 70 kilometer lopen en 5.500 meter klimmen mag dit ook. Het is een onvergetelijke dag met talloze mooie momenten.
Ik besef dat het me niet lukt om te beschrijven wat een dag als deze met me doet. Een dag als deze behoort tot de mooiste van mijn leven. Want van vóór vier uur in de ochtend tot na acht uur ’s avonds is het niets anders dan liefde ontvangen en geven. En dit maakt dat ik me een onbeschrijfelijk gelukkig, bevoorrecht en gezegend mens voel. Dank aan mijn Schepper en aan iedereen die dichtbij of ver weg bij me was.
Marinus Hoogendoorn
ms Glissando
Opgeven is geen optie, klik hier voor mijn actiepagina.
