2025 was een bijzonder jaar voor Fransbergen Trading & Shipping. De eerste helft stond vooral in het teken van de afsluiting van het Julianakanaal. De heropening van de voor het Maasbrachtse bedrijf belangrijke vaarweg op 11 april was reden voor feest. Maar er was meer: op 8 november viel er weer iets te vieren: het 40-jarig bestaan van Fransbergen.
“Mijn ouders zijn het bedrijf in 1985 begonnen”, vertelt directeur Wilmer Fransbergen. “Ze hadden hun vrachtschip verkocht en twee duwbakken gekocht en daar zijn ze mee gaan vervoeren. Van lieverlee is er wat materiaal bij gekocht en in 1996 zijn mijn zus Sandra en ik in de zaak gekomen.”
Een paar jaar later voegde ook broer Dennis zich bij hen. Die ontfermde zich over Rederij Stiphout toen dat Maastrichtse bedrijf, onder andere actief met dagpassagiers- en partyschepen, in 2007 werd overgenomen.
Maasbrachter Havendagen
In 2009 ging vader Roelf Fransbergen met pensioen. Sindsdien leiden Wilmer en Sandra het familiebedrijf samen. Ook buiten de onderneming trad Wilmer in de voetsporen van zijn vader: net als hij was hij jarenlang bestuurslid van de ondernemersvereniging, het organisatiecomité van de Maasbrachter Havendagen en van het Maas Binnenvaartmuseum. Nu is hij secretaris van een duikclub in buurdorp Heel. “Die hebben we met een paar duikinstructeurs zelf opgericht in 2016. We hebben inmiddels 135 leden.”
Het Maas Binnenvaartmuseum is de buurman van Fransbergens kantoor. Al in 1988 vestigde het bedrijf zich hier aan de Havenstraat 10. “M’n ouders waren vanuit huis begonnen, in een slaapkamer, maar dat was al snel niet meer te doen met alle schippers die langskwamen. Dus was er een kantoor nodig. We zitten hier goed. Tweeënhalf jaar geleden hebben we alles verbouwd en vernieuwd.”
Eigen vloot
Fransbergen combineert bevrachting en vervoer. Wilmer: “We hebben een eigen vloot van 23 varende objecten. Duwbakken, duwboten en een vrachtschip. Daar doen we transportovernames mee.” Daarnaast zijn er nog externe schepen die vast voor het bedrijf varen.
Het gaat om het vervoer van bouwgrondstoffen, breuksteen, (vervuilde) grond. “Maar eigenlijk alles behalve vloeibare lading en containers. We varen in en naar Nederland, België, Duitsland en Noord-Frankrijk.”
Er werken circa 75 mensen bij Fransbergen. De ambitie is om gestaag, beetje bij beetje, nog wel wat verder te groeien. Gevraagd naar de kracht van het bedrijf, zegt Wilmer: “Dat we een familiebedrijf zijn, met korte lijnen.”
Als eerste door Sluis Born
2025 was een raar jaar, blikt Wilmer terug. De droogzetting en acht maanden durende afsluiting van het Julianakanaal kostte Fransbergen veel werk. “We moesten flink omvaren terwijl er ook veel transporten gewoon niet doorgingen. Met zand hiervandaan naar België was niet te doen; dat werd te duur door het omvaren. Zodoende hebben we best wel wat omzet laten liggen.”
“Maar door allerlei projecten die wel liepen hebben we evengoed een druk jaar gehad.” Het opwaarderingsproject op het Julianakanaal bijvoorbeeld leverde juist ook weer een grote opdracht op: het vervoer van grond die afgevoerd moest worden.
Bij alle partijen heerste de opluchting groot toen het kanaal op 11 april weer toegankelijk werd, als eerste voor de beroepsvaart. De Wiljaco-F, het vlaggenschip van de Fransbergen-vloot, werd als eerste door Sluis Born geschut.
“Ja, dat vonden we een hele eer. Rijkswaterstaat vroeg ons, omdat we veel werk deden voor het project en omdat wij de grootste gebruiker van het Julianakanaal zijn. Dat maakte het extra leuk om aan de feestelijke opening mee te werken.”
Jubileumfeest
Feest was er ook op 8 november. Toen had Fransbergen klanten en leveranciers uitgenodigd voor het jubileumfeest. Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan werden zij ontvangen aan boord van de Scheldevallei van Rederij Stiphout.
“In de zomer hadden we het ook al gevierd, toen met ons personeel”, vertelt Wilmer. “Ja, ook op een schip van Stiphout. En straks, in januari, doen we dat nog een keer, dan met de scheepseigenaren die voor ons varen. We huren een 20-tal schepen en duwboten vast in voor onze ladingstromen. Die willen we ook in het zonnetje zetten, want zij horen er ook bij.”
