Dit jaar mag ik niet afsluiten zonder te vertellen hoe het is afgelopen met de gesprekken die ik had georganiseerd tussen Arie Kraaijeveld en de ongeorganiseerde schippers. Het opperhoofd van het transitieproces maakte er in mei een middag voor vrij en een handjevol ondernemers kon er ideeën spuien over hoe de nieuwe club eruit moest zien.
Drie ondernemers, één gesprek. De ondernemers waren alle drie aangesloten bij één of meerdere organisaties. Er was een ongeorganiseerde schipper die reageerde via iemand anders, maar die haakte later af. Dus Angelique Hubens had gelijk en ik ook (maar dat had je al begrepen): ongeorganiseerde schippers zijn lid van het BOS (Bewust Ongeorganiseerde Schippers). Dus verwacht geen stormloop van schippers die lid willen worden als KS, BBU en CBRB één club worden. Dat is namelijk een drogreden voor BLN en daar houden we hier niet van. Er zijn genoeg echte redenen.
Zo vlak voor de Kerst is het fijn om een beetje na te denken. Gelukkig kennen we mekaar al heel wat jaartjes en je weet dat ik niet goed tegen paradijselijke beloften kan. Door weg te dromen over onmogelijke sprookjesverhalen kom je niet toe aan dingen die er echt toe doen. Mensen en dingen om je heen verliezen hun waarde als je alleen maar aandacht hebt voor iets onbereikbaars. Ik vraag me af of de mensen die zo dolgraag naar Zuid-Amerika en Azië met vakantie gaan, wel beseffen hoeveel moois en indrukwekkends er in Europa te zien is, al gaat die vergelijking niet helemaal op, want ver-weg-vakanties zijn natuurlijk wel binnen bereik, als je mee wilt helpen de aardbol te ruïneren.
Ik klim maar gauw weer van die preekstoel af. Als je in sprookjes wilt geloven, ga dan naar The Hobbit kijken. Niet dat schippers hobbits zijn. Het verhaal gaat over dwergen, die allemaal zo hun eigen kwaliteiten hebben en zich spectaculair een weg knokken door de wildernis waarin het wemelt van de vijanden.
Is dat geen mooi, realistisch voorbeeld van samenwerking? Minder realistisch is dat ze bij het onthoofden van honderden vijanden geen schrammetje oplopen. Om bij elkaar te kunnen blijven worden ze voortdurend op de proef gesteld door hun eigenbelangetjes even uit te moeten schakelen. Dat doen ze en uiteindelijk hebben ze daar allemaal baat bij. Maar ja, The Hobbit is natuurlijk maar een sprookje.
