Op een kantoortje drinken we koffie. Een klein bedrijf met vier werknemers, waarvan Maarten nu met pensioen gaat. De directeur heeft mij opdracht gegeven de zaken nog eens op een rijtje te zetten, want Maarten is teleurgesteld en zeer argwanend. Tijdens het gesprek krijgt de directeur een paar dikke verwijten. We gaan snel uit elkaar en gewapend met twee grote dossiers kan ik direct aan de slag.
Uit een eerste analyse blijkt dat het om een redelijk pensioen gaat. Het voldoet aan alle eisen van een moderne regeling en is in meerdere opzichten flexibel te noemen. De oude pensioenleeftijd van 65 is, als gevolg van de nieuwe wetten, omgezet naar 67 jaar.
Het is allemaal zeer logisch, maar het was helaas niet zo goed besproken met Maarten. Of beter gezegd, helemaal niet. Ook de verzekeraar laat niets meer van zich horen en richt zich volledig op de nieuwe pensioendatum.
Met als vervelend gevolg dat Maarten denkt dat hij nu niet met pensioen kan en nog twee jaar moet wachten op zijn centjes. Na enkele gesprekken met de verzekeraar kan ik Maarten geruststellen en na enig duw- en trekwerk krijgt hij een paar dagen later een offerte met de gewenste ingangsdatum.
Daarnaast heeft Maarten het vaste idee dat hij een lager pensioen krijgt als hij nu al stopt met werken. Hij haalt de 67 jaar niet; het pensioen zal dus wel minder zijn dan is afgesproken, zo redeneert hij. Deze regeling kent echter een ander principe; het verhogen van de pensioendatum geeft juist extra pensioen. Er wordt immers langer premie betaald. Ook deze onzekerheid kan ik bij Maarten wegnemen.
Het laatste punt is zeker niet het minst belangrijk, zijnde de hoogte van zijn pensioenpot. Aan de hand van zijn UPO’s (Uniform Pensioen Overzichten) van de afgelopen jaren kan ik Maarten laten zien dat het pensioenpotje explosief gegroeid is. Gezien het herstel van de beurzen een logisch gevolg. Dat leidt voor deze werknemer, zo vlak voor zijn eindstreep, tot een aanzienlijk hoger pensioen.
Ter afsluiting zijn we twee weken na het eerste gesprek weer terug aan tafel. De sfeer is aanzienlijk verbeterd. We eten een gebakje, de directeur is ontspannen en Maarten heeft weer vertrouwen in zijn werkgever én in zijn aanstaande pensioen. We nemen de punten nog een keer door en zijn daarbij kritisch op de communicatie van de verzekeraar; dat had toch wel beter gekund.
En dat vind ik ook van zijn werkgever, flitst door mijn hoofd.
