De Belgische tankvaartondernemer en binnenvaartvertegenwoordiger Karel Verberght wordt sinds donderdag 3 januari vermist op de Schelde. Verberght had op woensdagavond zijn tanker Arbon vastgemaakt aan de meerpalen net voor de sluis van Wintam. Vermoedelijk is hij tijdens het losmaken op donderdagochtend overboord geslagen en verdronken. Ondanks zoekacties door de autoriteiten is zijn lichaam nog niet gevonden.
Karel Verberght verdedigde tientallen jaren de belangen van particuliere binnenschippers, met name in de tankvaart. Eind januari zou hij zijn mandaat als ondervoorzitter van de VBR neerleggen, maar hij wilde nog wel actief blijven als tankvaartadviseur. Stoppen met varen was voor hem niet aan de orde, hoewel hij in december zeventig was geworden en al enige tijd kampte met gezondheidsproblemen.
Herinnering aan Karel Verberght,
bevlogen belangenbehartiger
Varen was zijn broodwinning en passie; hij wilde er zo lang mogelijk mee doorgaan. Met evenveel plezier kwam Karel Verberght op voor de belangen van particuliere tankvaartondernemers.
Nu hij zeventig was, wilde hij afscheid nemen als ondervoorzitter van de VBR. Van stoppen met varen was volgens zijn broer Pierre geen sprake. “Het varen maakte Karel gelukkig. Hij ging maar zelden van boord. Zelfs met Kerstmis heeft hij nog gevaren.”
Wat er precies gebeurd is op donderdag 3 januari blijft onduidelijk. Verberghts tanker Arbon lag ’s nachts aan de meerpalen op de Schelde ter hoogte van Kallebeek. Toen de matroos ’s ochtends wakker werd, hoorde hij de motor stationair draaien. Verberght zelf was niet aan boord. Zijn familie vermoedt dat hij tijdens het losgooien van de trossen overboord is geslagen en verdronken. “Misschien is hij onwel geworden of was hij vermoeid en is hij gestruikeld. We weten het niet.”
Met Karel Verberght verliest de Belgische binnenvaart een bevlogen belangenbehartiger. Midden jaren ‘70 streed hij als jonge binnenvaartondernemer op een nieuw schip tegen de uitholling van het toerbeurtsysteem. Tijdens de schippersstaking in 1975 werd zijn Arbon als een van de eerste binnenschepen opgeëist door de overheid. Een zwarte dag in zijn leven, zo vertelde Verberght ooit in een interview met De Binnenvaartkrant.
In het najaar van 1975 nam hij samen met elf andere jonge schippers het roer over bij de VBR. De organisatie had té lang over de problemen van de sector gepraat en te weinig gedaan, zo vonden ze. En “vergaderingen waar niets uitkomt” waren aan Verberght niet besteed.
Hij werd eerst ondervoorzitter van VBR en later, nadat hij zijn drogeladingschip had ingeruild voor een tanker, voorzitter van de afdeling tankvaart. Ook binnen de ESO, die hij mee boven de doopvont heeft gehouden, vertegenwoordigde hij de tankvaart. Verberght was verder actief in de Internationale Tankvaart Vereniging (ITV) en zat jarenlang in de beheerraad van binnenvaartschool Cenflumarin. Het baarde hem zorgen dat steeds minder jongeren wilden gaan varen. “Mijn generatie heeft te lang verzuimd jonge mensen op te leiden”, zei hij hierover.
Als binnenvaartvertegenwoordiger nam hij zelden een blad voor de mond en streed hij onvermoeibaar voor betere condities. Zo kaartte Verberght nog onlangs in een brief aan Europees parlementslid Philippe De Backer (de opvolger van Dirk Sterckx) de “absurde, ontoelaatbare ongelijkheid” tussen binnenvaartondernemers in de Europese Unie aan. “Als we in Europa zo doorgaan, worden de Belgische en Duitse vloot steeds kleiner om op den duur te verdwijnen.”
Verberght bekritiseerde ook het uitblijven van maatregelen om de overgang naar dubbelwandigheid in de tankvaart te begeleiden. Hij vreesde dat tankers hierdoor nog tot 2018 onder kostprijs zullen blijven varen. Ook ergerde hij zich aan de EBIS-voorwaarden, waardoor particuliere tankvaartondernemers niet zonder meer van bevrachter kunnen veranderen. Hij vond dit een vorm van diefstal.
Karel Verberght was naast een gedreven binnenvaartondernemer ook een trotse familievader. Hij laat een echtgenote, twee kinderen en een kleindochter achter.
(Sarah De Preter)
