Groene haren [Vareling]

Het schippersechtpaar wilde een tussenstop maken en reed daarom een dag eerder met de caravan weg. De boel was opgeruimd en de hond en de kat waren al naar het pension, dus het zou netjes blijven. Hun nog thuiswonende kinderen en aanhang zouden de volgende dag rijden. Eenmaal op de camping aangekomen zagen ze daar tot hun verbazing een auto staan van hetzelfde bedrijf als waar een van de vrijers werkte. Toen ze zich gingen aanmelden bleek het zelfs de auto van die vrijer te zijn want hun eigen gezin stond al aan de balie. De jongelui vertelden dat ze geheel ongepland ‘s nachts waren vertrokken om er net zo snel als hen te zijn. Met zo’n leuke verrassing kon die vakantie natuurlijk niet meer stuk. Ze waren ook weer  allemaal tegelijk terug en dat was best gezellig. De caravanijskast werd meteen uitgeruimd  en de teil met afwas van onderweg uit de disselbak gepakt  zodat die boel meteen de vaatwasser in kon. Toen de schippersvrouw de vaatwasser opendeed werd ze echter onaangenaam verast. Er groeiden lange groene haren uit het apparaat. Ook rook het niet erg fris. Nadat ze de deur helemaal opende, zag ze dat er niet zo veel in zat maar dat wat er in zat was ongeloofl ijk vies. Ze pakte ze twee tabletten en liet het apparaat op de hoogste stand draaien. “Bah, wat een viezigheid”, zei moeder en ze keek geïrriteerd naar de dochters. Een van de vrijers zei dat hij nog gevraagd had of ze de vaatwasser niet hadden moeten laten draaien voor ze weg gingen, maar dat hadden de meiden niet nodig gevonden. De dochters keken hem echter erg verwonderd aan. “Het idee om te vertrekken was nogal spontaan gekomen”, werd de uiteindelijke verklaring voor de lange groene haren. Na de eerste wasbeurt kleefden er geen lange groene haren meer aan de nieuwe witte broodplankjes maar ze zaten nog wel vol vieze grijsgroene plekken. De borden en bekers waren wel glanzend schoon. Voor de zekerheid liet de vrouw de machine nog maar eens draaien. De witte plankjes werden echter niet meer schoon en die verdwenen dus in de vuilnisbak. “Zonde van mijn nieuwe plankjes. Ik had ze nog maar net gekocht”, mopperde de schippersvrouw. De rest was echter weer goed bruikbaar en werd opgeruimd, waarna de vaat van de vakantie er eindelijk in kon.