Emiel Mobron en Tim Gorter zijn de finalisten voor de Wim Timmers Ontwerpersprijs 2014. Zij zijn de overgebleven genomineerden van vier kandidaten. Hun ontwerpaanpak beoordeelde de jury als ‘bijzonder nuttig voor de ontwikkeling van duurzame vaartuigen’. Op 6 november wordt tijdens het Maritime Awards Gala 2014 bekend wie van hen tweeën tot winnaar wordt uitgeroepen.
(foto NMT)
Zonne-energie
Tim Gorter is student aan de NHL Hogeschool. Hij deed onderzoek naar fotovoltaïsche zonne-energie en ontwerpkarakteristieken van zogenaamde PV-boten (boten op zonne-energie) voor de recreatiesector. Voor zijn onderzoek heeft Gorter een model ontwikkeld om waarden voor prestatie-indicatoren van PV-boten te bepalen door middel van simulatie. Dit model is geïmplementeerd in een tool die als plug-in in Rhinoceros, een modelling tool voor ontwerpers, gebruikt kan worden. Vernieuwend aspect van deze tool is dat bestaande modellen aan elkaar gekoppeld zijn in één ontwerpomgeving.
De kennis die verkregen wordt over deze zonneboten kan leiden tot andere, betere ontwerpen, betere planning van het ontwerp en zelfs het al vroeger uitsluiten van niet-haalbare ontwerpen. Door de modulaire opbouw van de tool is het bovendien mogelijk snel en effectief modellen toe te voegen en te optimaliseren.
Om meer aandacht te krijgen voor vernieuwing van het ontwerpproces door jong talent is in 2001 de Wim Timmers Ontwerpersprijs in het leven geroepen. De prijs richt zich op de manier waarop een ontwerp of deelsystemen van een schip tot stand komt. Deze vernieuwing in het ontwerpproces dient daarbij inzichtelijk gemaakt te zijn in een toepassing. De prijs wordt mede mogelijk gemaakt door Netherlands Maritime Technology.
Ideale rompvorm
Emiel Mobron, student aan de TU Delft, onderzocht in samenwerking met Dykstra Naval Architects de optimale hoofdafmetingen voor de rompvorm van een vrachtschip. Hij bestudeerde ook de economische prestaties bij gebruik van zeilvoortstuwing. De ideeën en ontwerpen voor zeilsystemen zijn legio, maar kennis en inzicht over de hoofdafmetingen van de zeilende rompvorm ontbreken. Mobron paste een combinatie van verschillende bestaande methodes toe op variaties in lengte en blokcoëfficiënt, uitgaande van een constant tuig.
Het onderzoek laat zien dat voor een gegeven route, tuig, ladingscapaciteit en diepgang, optimale hoofdafmetingen gevonden kunnen worden. Daarnaast is er meer inzicht verkregen in de invloed hiervan op de algehele performance van een schip met hulpvoortstuwing door middel van zeilen. De extra investering in het tuig wordt ruimschoots terugverdiend.
