Na 25 jaar krijgt de Binnenvaartkrant een nieuw uiterlijk. Niet echt dramatisch als je het afzet tegen de wereld met een hardnekkig virus en een dreigende klimaatcrisis. Maar wel leuk.
Op Valentijnsdag 1997 kwam de Binnenvaartkrant voor het eerst uit. Een krant die zo spontaan was ontstaan dat er bij de vormgeving van die eerste editie zeg maar wat schoonheidsfoutjes werden gemaakt. Al spoedig na de eerste editie – om eerlijk te zijn: bij de tweede editie – zag de krant er ineens heel anders uit. Geen vijf maar vier tekstkolommen per pagina en we hadden afscheid genomen van de kleur blauw en sprongen toen na ampele overwegingen over op de kleur groen.
Betuwelijn
Er zat een gedachte achter de gekozen kleur. In het eerste groene ontwerp – dat ruim tien jaar stand zou houden – was duidelijk de groen-witte Rotterdamse vlag herkenbaar en ook toen al was de binnenvaart een ‘groene vervoerder’. We zaten nog in de nadagen van die stekende discussie over de Betuwelijn en de binnenvaart was al een kleine tien jaar bezig zich op de kaart te zetten als het milieuvriendelijke alternatief voor het wegvervoer. In een vreemde wisselwerking liep synchroon daarmee de ontwikkeling van de geordende markt naar een vrije markt en in het eerste jaar van de nieuwe krant bezweken de toerbeurten. De koers van de jonge Europese Unie en een merkwaardig spel van geven en nemen door de overheid leidden tot het definitieve einde van de marktordening.
Toen de Binnenvaartkrant een jaar oud was, verscheen de Jowi op het Rijnvaarttoneel, een statement van een sector die jarenlang was ondergesneeuwd door de spoorlobby. Er volgden meer enorme containerschepen en tankers. De Binnenvaartkrant heeft zich altijd vierkant opgesteld achter de sector waar zij over berichtte voor zover een krant zich met de inhoud mag bemoeien. We schamen ons er niet voor om de kant van de schipper, de reder en de leveranciers van de scheepvaart te kiezen. Iemand met hart voor de binnenvaart moet zich thuis voelen bij onze berichtgeving.
Kredietcrisis
De krant denderde door en werd DE krant van de binnenvaart. Na tien jaar was het welletjes met die vormgeving uit de vorige eeuw. Er kwam een strakke letter in wat men noemt de ‘heading’ op de voorpagina. We bleven herkenbaar als ‘de Groene Krant’ en al veel meer dan tien jaar eerder werd de sector geassocieerd met een groene toekomst. In een wat zonderling contrast daarmee koos de binnenvaart voor ‘The Blue Road’ als uithangbord. Daar zat een verhaal achter en om onze uitstekende band met de sector te benadrukken hebben we besloten het logo van The Blue Road onder ons eigen (groene) logo te drukken op elke krant die we uitgaven.
Net op dat ogenblik stortte de binnenvaart in als gevolg van de wereldwijde kredietcrisis. Wanhopige pogingen om een marktordening nieuw leven in te blazen werden de wind uit de zeilen genomen door ministers die steeds maar wezen naar mededingingsautoriteiten. Die vergaten dat die autoriteiten uitvoerden wat die ministers besloten. Een cirkel die de wanhopige schippers niet konden doorbreken.
Er leek een einde te zijn gekomen aan een stroom nieuwe schepen die werden gebouwd in het eerste decennium van deze eeuw. Een stroom die begon toen in 2002 na dertien jaar de sloop- en de oud-voor-nieuwregeling stopten. De bedoeling van die regelingen was de uitbreiding van de vloot in te dammen en het loslaten van die beperkende maatregelen betekende de lancering van een nieuwbouwvloot die de Europese binnenvaart de modernste vervoerder ter wereld maakte. Stapels nieuwe casco’s uit China gleden op imposante pontons de Rotterdamse haven binnen.
Dat was dus afgelopen in 2009 toen de economische crisis op haar hoogtepunt was. De nieuwbouw viel (bijna) stil.
Maasvlakte
Een jaar of zes van malaise later lag er een nieuwe Maasvlakte, met nog een paar extra containerterminals. Alsof de binnenschepen niet al genoeg terminals aandeden om containers te laden en lossen in de Rotterdamse haven.
De verruiming van de haven had natuurlijk wel degelijk een voordeel. De groei in de containeroverslag kreeg zo weer lekker de ruimte. En dat was goed voor de containerbinnenvaart. De binnenvaart leek in alle sectoren weer op te leven, met de daarmee gepaard gaande nieuwbouw van schepen, al werd het niet meer zo uitbundig als in de jaren nul.
De Binnenvaartkrant had de rug recht gehouden, maar verloor na 21 jaar wel het lidwoord ervoor. Het was voortaan ‘Binnenvaartkrant’, het voelde voor ons een beetje aan alsof we volwassen waren geworden.
Intussen was Havenbedrijf Rotterdam met een uitgebreid toekomstplan gekomen. Ervan uitgaande dat er niet nog een crisis de wereld zou pesten, konden de hoeveelheden containers die Rotterdam over zou slaan de tientallen miljoenen containers van Sjanghai naar de kroon steken.
Als iets onvoorspelbaar is, is het de toekomst. Wie had gedacht dat juist uit China het nieuwe gevaar zou komen? Een voor het blote oog onzichtbaar virus bleek een dodelijk gevaar en legde door razendsnelle verspreiding de wereldhandel stil en het zag er even heel somber uit voor de wereldeconomie.
Herkenbaar als ‘de Groene Krant’ en de sector werd geassocieerd met een groene toekomst
De vindingrijke mens slaagde er echter in zich aan deze dreiging te ontworstelen en de economie veerde weer op. En daarmee ook de binnenvaart en zo komen we aan in het heden, waarin we weer als vanouds goede vooruitzichten hebben, al zal er door de energietransitie veel veranderen in de ladingsoorten.
Een goed moment voor een ander uiterlijk van de krant en de website. Moderner en nog lekkerder leesbaar, vol optimisme. En de kleur: een zachter groen, sierlijke letters in de heading en de voorzichtige introductie van een mooi donkerblauw, waarmee we de veelkleurigheid van deze markt benadrukken. En wie deze krant doorbladert zal zien dat er meer afwisseling is in de opmaak van artikelen, maar ook meer ruimte is vrijgemaakt voor die artikelen.
We wensen de lezers veel leesplezier en hopen dat het ook de komende 25 jaar de binnenvaart voor de wind zal gaan. Hoe dan ook, we zullen er verslag van doen in deze prachtige krant.
Michel Gonlag
