Laat je niks wijsmaken, een energieplafond bestaat niet. Wat ze bedoelen is dat de overheid iedereen wat geld toestopt om de energierekening te kunnen betalen, in plaats van keihard inzetten op minder energieverbruik. Haal nog maar een paar dweilen, we zetten de kraan wat verder open. ‘A recipe for disaster’, noemen de Britten dat (daar is dat business as usual).
Begrijpelijk dat minister van Financiën Sigrid Kaag ook een keer de wilde weldoener wil uithangen. Ze liep de kredietcrisis en corona net mis. Maar een overheid die iedereen geld geeft, presenteert een sigaar uit eigen doos. Of dacht je dat dit geld uit de lucht komt vallen?
Het frappante is dat Kaag aan deze overheidsuitgaven geen plafond verbindt. Leve de lol. Heeft ze nog mazzel dat we amper nog winters hebben in dit land. Waarom warmt de aarde ook alweer op? O ja, vanwege het absurde energieverbruik. Daar hebben we het effe niet over. Het klimaat is achteraan in de rij komen staan, na de oorlog, de stikstof, de vluchtelingen, Groningen en nu staat de prijs van energie een tijdje op één.
Om het nog wat kleurrijker te maken wordt alles overkoepeld door een tweede Cubacrisis (Uit de tijd dat de Sovjetunie een serieuze wereldmacht was heeft economische kleuter Rusland nog wat atoombommen liggen en Poetin speelt nu Nikita Chroesjtsjov). Het hangt allemaal samen. Dat is geen complottheorie hoor, het is niet eens een theorie. Oorlog en economie zijn nou eenmaal verbonden. Een gezonde economie heeft geen oorlog nodig.
De Franse minister van Buitenlandse Zaken Robert Schuman kwam in 1948 met een plan om een nieuw conflict tussen Frankrijk en Duitsland – waarvoor de schrik toen behoorlijk in de benen zat na twee nogal heftige botsingen – in de toekomst onmogelijk te maken door de staalindustrie van beide landen onder één supranationale club te plaatsen. Schuman was een bijtertje want ondanks de scepsis van collega’s slaagde hij erin in 1957 de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal van de grond te tillen.
Volgens bronnen de eerste supranationale organisatie, maar jij en ik weten beter. De Centrale Rijnvaartcommissie was toen al bijna 90 jaar oud en telde zelfs meer lidstaten dan de EGKS (aanvankelijk 7 tegen 6).
Toegegeven, de EGKS kreeg spoedig veel zusjes die uiteindelijk in 2009 allemaal samen opgingen in de Europese Unie, die toen uit 27 staten bestond. Inmiddels is het Verenigd Koninkrijk vertrokken (niemand opgevallen, toch?) maar in 2013 is Kroatië erbij gekomen, dus het zijn het nog steeds 27, die min of meer samen optrekken. Een historische prestatie, zeker gezien het volkomen gebrek aan visie bij sommige Europese ministers.
