Gisteren werd zoals elke dinsdag na Pinksteren in Luxemburg de Processie van Echternach gehouden, een oudkatholiek gebruik. Een grote groep mensen loopt over de brug over de rivier de Sûre om de overgang van heidendom naar christendom te symboliseren. Dat doen ze door drie stappen vooruit te doen en dan twee stappen achteruit.
Dat schiet natuurlijk niet op en dus is de uitdrukking ‘Processie van Echternach’ populair als een proces stroperig langzaam gaat. Het had zomaar de naam kunnen zijn van het hoofdlijnenakkoord. Met de nadruk op twee stapjes terug, nota bene op het moment dat er een sprintje moet worden getrokken.
Maar goed, we moeten het doen met twee stappen terug. Twee stappen terug met rake klappen voor klimaat en natuur. Dit is niet de plaats om een lans te breken voor de vluchtelingen die zich tot het steenrijke Nederland wenden voor een beetje hulp en veiligheid, maar zij vangen natuurlijk direct de hardste klappen op, want dit nieuwe ‘kabinet’ moet kennelijk behalve tegen windmolens vooral tegen weerloze arme donders vechten.
Cynisch gezien en in theorie spint de binnenvaart garen bij de voornemens van deze onnatuurlijk rechtse coalitie. Als je je niks meer aantrekt van stikstofoverlast, kun je naar hartenlust bouwen aan huizen en infrastructuur, wat de zand- en grindvaart ten goede kan komen. Om nog maar niet te spreken van de veevoeders die in grote hoeveelheden moeten worden aangevoerd om de veestapel intact te houden. Of dit ‘lukt’ is nog maar de vraag. Als je verkiezingsbeloften onverkort opneemt in een regeerakkoord zijn ze niet ineens de nieuwe werkelijkheid. Er waren (genoeg, ook juridische) redenen om het bouwen af te remmen en die veestapel te verkleinen. Zeer waarschijnlijk zijn dit loze beloften (en voor velen, zeker voor de dieren, onnodige bedreigingen).
Het kwartet coalitiepartners haalt wat beroepsgroepen door elkaar. Zo moeten de (cruciale?) vissers een goed belegde boterham verdienen en staat de boer aan het roer. “Boeren zijn de professionals waar het kennis van de natuur aangaat.” Wij van WC-Eend bevelen WC-Eend aan. Indirect wordt de binnenvaart genoemd in het akkoord. Rivieren zijn belangrijk, ze moeten bevaarbaar blijven. Dat zullen ze in Brussel er wel door krijgen. Meer mogen we op dit moment niet verwachten van dit nieuwe kabinet.
In Echternach zijn ze er inmiddels achter dat die Processie leidt tot chaos en stapten ze al in 1947 af van dat heen en weer stappen. Ze dansen nu alleen nog voorwaarts en houden elkaar vast via witte zakdoekjes. Het zal nog wel even duren voor in Nederland de achteruitgang plaatsmaakt voor witte zakdoekjes.
