Rood aan de graat, vette glans op de rug, volgens zijn smaak, beet en zoute geboren op de Doggersbank, is voor liefhebbers een gedicht! Een paar neuten ‘helder buiswater’ begeleid door het Dordrechtsch Visscherschkoor met de klassieker ‘Meisje ik ben een zeeman’ laat het dek onder je deinen en tasten naar het visluik voor houvast.
BinnenVaartSoos
Vis moet nu eenmaal zwemmen zonder hinder van malaise. Zonder haring is ook het leven ietwat mager vond Willem Beukelszoon uit Biervliet, die als uitvinder van het kaken uiteindelijk verantwoordelijk gehouden mag worden voor de smaak van ons nationaal product.
Dat smaakt: de haring glijdt er gemakkelijk in. (foto’s Johan de Witte)
Haringhappen kan in principe gedurende het hele jaar door; echter amper nadat het eerste kantje in Scheveningen is geveild en dan op de BinnenVaartSoos in Zwijndrecht al een paar maatjes achteroverslaan, geeft een bevoorrechte positie. Bij binnenkomst eerst even netwerken, maar al snel verspreidt het zilte aroma zich als een alarmbel door de zaal. Ze zijn gearriveerd!
Zoals eens de schepen voor het Kattendijkdok schuiven de liefhebbers langszij de haringkar. Voor het scheepsvolk, pardon de dames van de Soos, is het alle hens aan dek. Muziek, Hollandse Nieuwe en weerzien onder het genot van een glas als je toevallig niet aan ‘t roer moet staan, is onvoorwaardelijk genieten.
De bemanning van de Soos.
Als een zalfje
De grote opkomst suggereerde dat ze er op gevaren hadden. Een gewezen roerganger van het Julia Internaat, George Disch, liep wat later binnen en viste bijna achter het net. "Ze zijn als een zalfje", ontviel hem tussen twee malse exemplaren.
Voor een ieder was het een lekker uitje en visje, ofwel haringparty. Bedankt, leiding van het Julia Internaat. Bravo voor het publiek. Ahoy Visscherschkoor, het ga je goed mijn best. De Soos-organisatie plus vrijwilligers stonden weer als één man aan dek!
(Johan de Witte)
