(foto: Cees de Keijzer / www.worldshipsocietyrotterdam.nl)
“Met de zon in de rug reikt het oog ver” is een Chinese wijsheid en met deze in de ochtendzon liggende mammoet- of supertankers gaat dat zeker op. In de internationale vaktaal heten ze Very Large Crude Carrier, afgekort VLCC. Crude slaat op de ruwe olie die deze schepen normaliter vervoeren, maar voor de Almizan Star en Altair Trader gaat dat nu niet op. Ze liggen hier bij Vopak in de 7e Petroleumhaven om stookolie te laden. De tankers zijn elk 60 meter breed, waarbij de ‘Star’ 340 en de ‘Trader’ 333 meter lang is en dat zijn bij elkaar niet minder dan 2 x 3 = 6 voetbalvelden.
In eerste instantie kwamen beide schepen wel met ruwe olie naar Europa. De Almizan Star van 319.324 ton draagvermogen vanuit Sidi Kerir, de laadplaats van de Suez-Mediterranean (SUMED) pijplijn die van de Golf van Suez dwars door Egypte naar de Middellandse Zee loopt. Op die manier hoeft de olie niet door het Suezkanaal vervoerd te worden. De Altair Trader (299.985 dwt) kwam van de Juaymah Terminal in Saoedi-Arabië.
VLCC’s steken geladen te diep voor het Suezkanaal en varen dan via Kaap de Goede Hoop. Dat is ook het geval met de stookolie want die is bestemd voor Singapore. Een retourlading die heel wat meer oplevert dan in ballast varen. Niet alleen voor de rederij maar ook voor de oliehandel.
Door de grote vraag vanuit het Verre Oosten kan een lucratief prijsverschil ontstaan. Bij een netto-opbrengst van $10 per ton levert dat per lading een kleine 3 miljoen op.
Met kleinere schepen wordt hier veel stookolie uit Rusland aangevoerd die wordt opgeslagen of direct boord/boord wordt overgeslagen. In dat geval liggen er grote rubberen stootkussens tussen de schepen. Vier van die zogeheten ‘yokohamafenders’ liggen voor dit doel langszij de Almizan Star.
