Varen werd in de familie Versluis van kind op kind bij de geboorte ‘in het bloed’ meegegeven. Van jongs af aan groeiden de kinderen aan boord op. Dat begon zeker al vijf generaties terug, in de 19^e eeuw. De tijd daarvóór wordt nog uitgeplozen.

Het eerste, nog bekende schip is de tjalk Adriana Mechelina van 90 ton. De huidige generaties varen met een groot Rijnschip, van 3.152 ton. Peter Versluis, de vierde generatie, kwam met zijn twaalfde jaar van school af en ging direct bij zijn vader aan boord op de spits Ar-Al varen. Voor zoon Jurian, de vijfde generatie, was het al niet anders: eerst elektrotechniek op het vmbo, daarna aan boord van de Vitesse verder leren en van 2006 in de vof.

De vader van Peter – ook een Peter Versluis en de derde generatie – voer op de Ar-Al, die 326 ton meette. Zijn zoon voelde niet veel voor het idee op een klein schip zelfstandig te beginnen. Hij wilde meer ruimte. Zo ging de vierde generatie mee in de schaalvergroting in de binnenvaart.

Rijnvaart

De oude spits overnemen was dus geen optie. De spits voer enkele jaren in de Rijnvaart en op de kanalen. Zijn moeder zei weleens: “Op de Rijn konden we ‘s avonds zien waar we in de ochtend begonnen waren”, als ze naar boven voeren. De spits voer eerst met een 120 pk AWA en later met een 200 pk Gardner.

Peter junior leerde het vak van zijn vader: “Als je om moest met de Ar-Al, ging dat met brute kracht en de voeten op de spaken van het stuurrad. Een handmatig roerwerk wordt zwaarder door schroefwater dat erop staat. Zij hadden in die tijd nog geen schep op het roer. Je kon kiezen: even snel de motor uit en het roer om, óf heel hard trekken. Eigenlijk was naar boven geen succes.”

De spits werd in 1985 gesloopt. Inmiddels was Peter al bij tankerrederij Van der Sluis aangemonsterd. Eind zeventiger jaren maakte hij een kort uitstapje naar de Res Nova om zijn Rijnpatent te halen.

Voor jezelf beginnen

Vóór zijn trouwen wilde hij in het bezit zijn van het Rijnpatent. Daarna voer hij weer op de Dongestroom, Gouwestroom en Geulstroom van Van der Sluis. “In die tijd moest je steeds meer doen als schipper. Drie matrozen schilderden nog en dat was het.”

Wilde hij eerst geen eigen schip, in die tijd bedacht hij zich. “Als je toch alles zelf moet doen, kan je beter voor jezelf beginnen”, vertelt Peter. In overleg met zijn vrouw Rika Versluis-Vlot kocht hij in 1989 zijn eigen schip van 69 x 9,05 meter, 947 ton groot: de eerste Vitesse. Het slechte vlak en de woning werden beiden vervangen. Later kwamen er ook kalfdekken en een nieuwe luikenkap op. Hier zijn ze begonnen met de vaart naar Bazel, voor Alpina en Rhenus. Dat bleven ze doen tot half 2020, dus ruim 30 jaar.

In 1997 vervingen ze het schip door een 86-meter. Dat schip werd uiteraard ook verbouwd en ging ook Vitesse heten. In 2007 werd het schip verkocht, en na overleg binnen de familie kozen ze voor nieuwbouw bij VEKA. Een van de vier kinderen, zoon Jurian, trad toe tot het familiebedrijf en werd zodoende compagnon van zijn moeder en vader. Na de tewaterlating in 2009 leek het door de crisis een slechte start; het trio had er slapeloze nachten van.

Van je vader leren

Inmiddels bevaren zij rustiger vaarwater en nu woont Jurian Versluis met zijn vrouw Carlijn van den Bosch en hun bijna 2-jarige dochter Nikkie aan boord, mogelijk de zesde generatie. De 66-jarige Peter vaart nog regelmatig shifts op het schip. “Met mijn vader samenwerken voelt goed, iedereen accepteert elkaar en communiceert met elkaar”, zegt Jurian. “Al heeft elk mens zijn eigen werkwijze. Ook de matrozen. Het gaat erom dat het werk goed gebeurt en klaarkomt.”

Jurian stond als 13-jarige jongen voor het eerst achter het roer en als 4-jarige kwastte en bikte hij al aan dek. Hij kent dus het klappen van de zweep.

Door van je vader te leren en met hem samen te werken krijg je je eigen werkwijze, vertelt hij. “Vader vaart graag naar boven. Ik vind containers fijn, omdat je altijd in de buurt van de familie vaart”, zegt Jurian. “Vroeger was het leuker in het weekend als je even stillag. Bekenden lagen met de familie naast je en het was gegarandeerd een gezellige avond. Het minder aan boord wonen en 24/7 varen heeft dat veranderd.”

Makkelijker

Als schipper is het varen nu veel gemakkelijker. “Nu heb je een kopschroef en spudpalen en in de Rijnvaart ga je slapen met een alarm in plaats van een ankerwacht. Niet te vergelijken met vroeger.”

Peter vult aan: “Dekkleden trekken voor de deklast op de spits, daar kreeg je last van je rug van. Nu heb ik last van mijn ellebogen door het over de reling hangen.”