Weet je nog dat we ademloos toekeken hoe de eerste voornamelijk door aardgas aangedreven tanker in de vaart kwam? Het was dapper en voortvarend van de scheepseigenaren en we wisten allemaal zeker dat aardgas de brandstof van de toekomst zou zijn. Er waren megagrote bloemen geschilderd op door aardgas aangedreven stadsbussen. En als je genoeg wrikte in de bodem van onze aardbol, dan was er een (bijna) onbeperkte voorraad aardgas beschikbaar. Het kwam dus goed met de natuur.
De Groningse aardbevingen hebben ons wakker geschud. Dat je het aardgas niet onder de bebouwde kom vandaan moet zuigen, heeft wel iets logisch, maar maakt dat aardgas slecht voor het milieu? Aardgas kwam in het verdomhoekje, niet eens zozeer uit loyaliteit met de Groningers, maar enig nuchter nadenken leverde al snel op dat aardgas weliswaar veel schoner is dan diesel of zeker dan steenkool maar nog steeds een fossiele brandstof.
Is waterstof een beter idee? Dat ligt eraan. Waterstof moet worden gemaakt, net als een batterij moet worden geladen. Elektrische aandrijving wordt steeds populairder. Je breekt je nek over de Duracell-Tesla’s en in de binnenvaart zijn al aardig wat schepen uitgerust met dieselelektrische aandrijving. Waar we ons bij onze zaklantaarns en afstandsbediening nooit afvragen waar de energie in die batterijen vandaan komt (kolencentrales), is dat bij batterijen in voertuigen ineens wel belangrijk. Zero emissie m’n hoela, die energie komt niet uit de lucht vallen.
En terecht. Het is een natuurwet dat je geen energie tevoorschijn kunt toveren. Walstroom of batterijen, de energie moet ergens vandaan komen. Dat geldt ook voor waterstof. Het wordt gemaakt door water (H₂O) te splitsen in twee moleculen waterstof (H₂) en één zuurstof (O₂). Een proces dat dus veel energie kost. Als die moleculen weer samenkomen, reageren ze met elkaar en komt er precies evenveel energie vrij als nodig was om ze te scheiden, met als enig afval: water.
Daarmee is waterstof een perfecte energiedrager, als je dit proces kan beheersen en deze zeer brandbare, zeer vluchtige stof kan opslaan en vervoeren. Door de energie voor de elektrische aandrijving van vaartuigen uit batterijen of waterstof te halen, verplaatsen we dus het probleem energieopwekking van het schip naar de wal.
Er is al een methode om met zonlicht direct waterstof te creëren. Stel: je kan waterstof energiearm transporteren, dan staat in een ideale wereld de woestijn vol met zonnepanelen en komt de waterstof door pijpleidingen onze kant op. Hier geen vuiltje aan de lucht en daar ook niet.
En we dachten af te zijn van onze energieafhankelijkheid van het Arabisch schiereiland? Misschien kunnen we de energie ruilen voor water.
