Zonder vertrouwen vaart niemand wel. De beurzen staan huizenhoog en de huizenprijzen stijgen daar nog bovenuit. Het kan niet anders of we blaken van vertrouwen in de toekomst. Die toekomst maken we zelf; dus zwelgen we in het zelfvertrouwen.
We hebben alle vertrouwen in een kwartet vaccins die allemaal verrassend goed beschermen tegen dat enge virus, want we hebben vertrouwen in de wetenschappers die al dertig jaar met deze techniek aan de gang waren en nu met een bizarre financiële injectie al snel de juiste toepassing hadden gevonden om ons te injecteren.
Zij zijn de enigen die weten hoe het werkt dus het is al een Godswonder dat zoveel mensen die wetenschappers vertrouwen, uiteraard geholpen door de beelden van overvolle intensive care-afdelingen in de ziekenhuizen, waar veel te veel mensen hun laatste adem uitblazen. Laten we eerlijk wezen: dat willen we niet en dus valt er weinig te kiezen.
Is het nou zo verkeerd om op de wetenschap te vertrouwen? Zonder daarbij stil te staan, vertrouw je je leven dagelijks aan de wetenschap toe. Het is de wetenschap die heeft uitgedokterd dat dankzij vleugels en snelheid de lucht een 400 ton wegend vliegtuig kan dragen. Dat heeft zich al een paar keer bewezen intussen, dat is waar, maar telkens als je in een vliegtuig stapt, vertrouw je op de techniek en de kwaliteit van het onderhoud en het personeel. Je kan niet alles zeker weten, je moet erop vertrouwen.
Soms is het vertrouwen in iets zo onverwoestbaar dat mensen bijna eindeloos blijven geloven in de goede afloop. Neem nou bijvoorbeeld Nextlogic, die cryptische naam voor het kunstmatig opbouwen van onderling vertrouwen tussen binnenvaart, containerterminals in de zeehaven, verladers en zeerederijen.
Tot 2011 heette dat ketenoptimalisatie, maar omdat ze in 2011 dachten dat het door die naam niet lekker liep, werd door een extern bureautje een naam verzonnen die nog beter in het gehoor ligt. Het logische vervolg van de introductie van Nextlogic was dat er niks veranderde en alle partijen elkaar wantrouwden en de schuld bleven geven van de wachttijden in de zeehavens.
Toch bleef het vertrouwen bij sommigen hardnekkig gehandhaafd en die werden zoals zo vaak geholpen door de explosieve ontwikkeling van de techniek. Wat nu mogelijk is met Nextlogic (automatische correcties in de complete planning van alle betrokken partijen) was in 2011 ondenkbaar, zoals we niet zomaar allemaal met elkaar hadden kunnen vergaderen via beeldschermen als het coronavirus in 1980 had toegeslagen. Je moet vertrouwen hebben in ontwikkelingen die je zelf niet direct begrijpt. Het is gewoon het logisch vervolg en je kan niet achterblijven.
