Letterlijk kostbare tijd heeft het dus gekost om erachter te komen dat een oplegregeling door een sector nooit mag. Nooit. Het zal wel politiek correct zijn dat de sector eerst netjes alles op alles mag zetten om de NMa te overtuigen, maar waarom zolang in onzekerheid laten als van tevoren vaststond dat er geen schijn van kans was?
In die tijd had de binnenvaart zich beter met minder uitzichtloze zaken bezig kunnen houden. Tja, waar dan mee? Promotie? Acquisitie? Bijvoorbeeld. Of als het dan per se over de crisis moet gaan: verzamel alle krachten om individuele schippers met hun bedrijf te ondersteunen, want voor de bijl gaan heel veel schippers toch. Nu krijg je de indruk dat zowel banken, sector als politiek aan het lijntje zijn gehouden.
Als je goed luistert naar de onderbouwing van de NMa, dan komt dat neer op: dit is de wet, wij voeren strikt uit wat de wet stelt en daar wijken wij nooit van af. Dat is niet onterecht, want de NMa maakt geen wetten of beleid en is niet democratisch. Het is puur een mechanisch opererend instrument om de wet toe te passen. In feite kun je de NMa gemakkelijk vervangen door een computer. Je tikt je vraag in en je hebt antwoord binnen een fractie van een seconde. Waar wachten we nog op? Dat heb je zo terugverdiend.
Maar goed, hier schiet de binnenvaart niets mee op. Waar moet dat nu heen? Ik ben bang dat het lot van vele binnenvaartondernemers nu in de handen van de banken ligt. Gezien de aanleiding van de economische crisis kun je je nauwelijks een erger horrorscenario voorstellen.
Michel Gonlag
