Volgens onze minister Cora van Nieuwenhuizen is op dezelfde voet doorgaan “a losing game”. Zit je je als 47-jarige zandschipper weleens af te vragen waar je nu eigenlijk mee bezig bent. Blijkt het a losing game te zijn. Moet je vooral zeggen tegen iemand in de midlifecrisis.
“A losing game”. Mijn Engels is niet al te best maar volgens mij betekent het dat je een spel speelt terwijl je vooraf weet dat je het spel gaat verliezen. Als klein ventje was ik wel eens getuige van een potje dammen tussen opa en oma. Ik had de term “losing game” nog nooit gehoord, maar ik wist echt wel van tevoren wie er ging winnen. Mijn opa was drie keer zo slim als mijn oma. Meestal werd het potje dammen voortijdig beëindigd doordat oma het dambord van tafel smeet.
Vroeger was ik ambitieus, ik had idealen en ik geloofde ergens in. Bijvoorbeeld in coöperatief samenwerken (ik ben 23 jaar lid geweest van een coöperatie). Helaas ben ik inmiddels een paar desillusies rijker en begin ik te geloven dat er een spel gespeeld wordt. En dat spel kent steeds meer verliezers. Ik weet ook niet of ik zin heb om mee te blijven spelen (midlifecrisis).
Bij het spelen van een spel horen ook spelregels. Ook al ben ik niet al te slim, dát begrijp ik. Alleen als er tijdens het spel steeds andere spelregels gaan gelden, dan komt er voor mij een punt dat ik het niet meer snap. Dus ben ik waarschijnlijk niet in staat het spel te winnen of uit te spelen: “a losing game”.
Wat ik bijvoorbeeld niet begrijp is het woord duurzaam. Ik dacht namelijk dat duurzaam betekent dat we zuinig moeten zijn op wat moedertje aarde ons te bieden heeft aan grondstoffen. Grondstoffen zijn niet oneindig voorradig.
Mijn ouders wonen al vijftig jaar in een jaren-30-huisje… gelukkig en tevreden. Wij varen met een schip van vijftig jaar en rijden een tweedehands Opeltje. Dit is dus helemaal fout! We moeten nodig investeren in een Gouwenaar of Sendoliner met de uitlaat voorop in plaats van achterop en een Tesla op het roefdek in plaats van een Opel. Dom dom!
Maar goed, stel dat ik wat slimmer was geweest… Dan hadden we in het verleden meer vracht bedongen zodat we goed hadden kunnen sparen. Dan zouden we nu een nieuw beunschip kunnen laten bouwen. Duurzaam en volgens de huidige eisen! Met Stage V? Katalysator/roetfilter? LNG? Waterstof? Enzovoort enzovoort. Geen idee!
Dan zouden we met ons schip uit 1969 na 2020 geen probleem hebben met de geluidseisen. Prachtig, zo’n toekomstbestendig, duurzaam en milieuvriendelijk schip. Alleen wel jammer dat we nu een stikstofcrisis hebben. En de PFAS-stoffen. En een hefbrug Boskoop. En een sluis Lith. En een Giessenbrug, enzovoort enzovoort.
Ik wilde dat ik boer was. Dan ging ik met een grote trekker en een giertank naar Den Haag. Helaas… ik heb geen trekker rijbewijs.
Jullie vinden mij misschien een pessimistische zwartkijker. Valt wel mee hoor. Ik woon liever in een land met een lachende premier op de fiets dan in een land met Trump, Erdogan of Asad aan het bewind. Ik zit alleen een beetje in de midlifecrisis…
Ik hoop dat onze minister het niet erg vindt dat ik gereageerd heb op haar opmerking over “a losing game”. Ze heeft zich verdiept in ons verleden door het lezen van het boek Een vrouw van staal. Een buitengewone biografie van een binnenvaartschip (geschreven door Corine Nijenhuis). Echt een mooi boek. Daarom hoop ik dat ze begrijpt waarom we verknocht zijn aan ons varende bestaan met onze Duivendijker. Wat mij betreft is het nog lang geen game over voor onze Cornelis sr.
Kees Broere
Mbs Cornelis sr
Weer schitteren geschreven . Recht uit uw hart.We gaan er weer over denken over de toekomst. Matrassen in de woning vom het geluid te dempen .Sterke shampoo kopen om de uitlaatdampen van de CCR motor. Want een zwarte kont is niet mooi maar tja wel CCR motor.
Mieke Kuipers m/s Hensie
Wat een rake observaties van de heer Broere. Chapeau