Al jaren speelt John met de gedachte om een pensioenregeling te starten. Zijn bedrijf doet iets in automatisering voor de binnenvaart en na een aantal moeilijke jaren klotst het geld weer tegen de plinten, om het zo maar te zeggen. We kennen elkaar goed, al uit een vorig leven, hij was ooit mijn directe baas. Een prima kerel, harde werker en recht door zee.
Wij spreken af bij hem op kantoor, lachen over het verleden, toenmalige collega’s en gebeurtenissen… inmiddels lang geleden. En na een uitgebreide lunch praten we verder over het bedrijf, zijn werknemers en de toekomst in zijn branche.
“Kijk, het zit zo”, zegt hij. “Ik geef ze het liefst pensioen, maar de mensen mogen zelf kiezen. Er is geld beschikbaar voor een goede salarisverhoging of voor een pensioenregeling. Het is of het één of het ander. Deze groep mag hun eigen keuze maken.”
Dat mag wel, verzeker ik hem, als het maar voor de hele groep geldt. Niettemin is het een vreemde situatie; het gebeurt niet vaak dat de directie deze keuze overlaat aan de werknemers.
Ik wijs hem op de voors en tegens en ik voorspel hem dat, gezien deze branche, de jeugdige leeftijd van de werknemers en het huidige pensioenklimaat, de keuze voor een hoger salaris zeer waarschijnlijk zal zijn.
We spreken samen de route af: door een brief en een bijeenkomst worden de werknemers goed voorgelicht. Daarna maken ze een keuze en die wordt twee maanden later uitgevoerd.
Op de bijeenkomst is de stemming goed (dat is weleens anders) en krijg ik gelegenheid om alles goed uit te leggen, met ook de voor- en de nadelen van beide kanten. Als groot voorstander van pensioen valt het mij zwaar om ook enige nadelen te benoemen, maar deze zijn er wel.
Het zijn allemaal hardwerkende jonge mensen, van 20 tot hooguit 40 jaar, zie ik voor me. Vooral een jonge vrouw vraagt veel en wil het naadje van de kous weten over de regeling voor nabestaanden. Een man heeft veel interesse in de vergelijking van pensioen met zelf sparen, wat ook een goede vraag is.
Na een uurtje sluit ik af met een bekend grapje over keuzes maken en het verzoek om dat toch maar te doen.
Enige weken later en zeer verrassend krijg ik bericht dat het gehele personeel unaniem voor het pensioen kiest. Als motief wordt het beleggingsrendement genoemd.
Ik ben blij. Ook John is tevreden: zijn werknemers kiezen niet voor kort gewin, maar voor de toekomst.
