“Iets minder ernstige scheepsongevallen in 2020” kopt de Binnenvaartkrant-site. Je zou ook kunnen zeggen nóg minder ernstige scheepsongevallen. Want dit is een zich voortzettende trend: ontzettend weinig heel zware ongevallen in de binnenvaart is al jaren een feit. Met negen doden als maximum in de afgelopen jaren en drie doden in 2020 mag de binnenvaart best tevreden zijn, al kan het natuurlijk altijd nog beter. Tenslotte is het aantal zeer ernstige ongevallen verwaarloosbaar als we het vergelijken met de ongevallen door (goederen)vervoer over de weg.
Tijd om de zo geplaagde binnenvaartsector eens een pluim te geven, zou je denken. Want hoewel het allemaal met steeds grotere schepen moet (voor lagere tarieven), op vaarwegen die daar niet op aangepast zijn, ondanks het feit dat men door personeelsgebrek moet roeien met de riemen die men heeft, ondanks de enorme stress door een onzekere toekomst en coronagerelateerde zaken, ondanks zelfsluitende bruggen als schepen er nog onder varen, verkeerd aangegeven brughoogtes op de officiële sites en ontbrekende peilschalen, ondanks de nog steeds te weinig tot kalmte te manen zeevaart op de Westerschelde, ondanks het feit dat tal van recreanten in coronatijd opeens op een bootje gingen varen zonder de nodige kennis die daarbij hoort en sportvissers die het lot tarten door op levensgevaarlijke plekken te blijven liggen. Ondanks dat alles, en nog veel meer van dit soort omstandigheden, blijft de binnenvaart een bijzonder veilige bedrijfstak. Complimenten zou ik zeggen.
Je zou denken: een sector die zo goed presteert, moet die nu juist de zo ontzettend gecontroleerde, vervolgde en beboete sector zijn?
Helaas lijkt minister Van Nieuwenhuizen, als we de Binnenvaartkrant mogen geloven, te denken dat deze veiligheid louter ontstaat door verkeersposten (die al twintig jaar bestaan), en natuurlijk vooral door handhaving en toezicht en de befaamde ‘risicogestuurde aanpak’.
En zo zou het nog wel eens kunnen zijn dat dit goede gedrag van de binnenvaartsector wederom zal uitmonden in nóg meer controles, toezicht, handhaving en nóg hogere bestuurlijke boetes (daar is men alweer mee begonnen) waar de schipper zich niet tegen kan verweren. Want volgens de minister werpt dit beleid vruchten af.
Want waar de binnenvaart wordt geconfronteerd met een enorme controledruk (meerdere malen per jaar waar de vrachtwagenchauffeur slechts één maal in de honderd jaar een controle mag verwachten), bovendien gecontroleerd wordt op veel meer zaken dan de concurrenten op de weg en het spoor, kunnen die concurrenten ook nog eens via een matiging vooraf veel lagere boetes verwachten. Je zou je bijna Calimero voelen: “Het is niet eerlijk.”
Maar we mogen niet mopperen, want dankzij al die BOA’s die niet ingrijpen als er iemand over de Waal zwemt, maar wel als wij met 30 graden en een stilliggend schip geen reddingsvest dragen (voor ons eigen bestwil!)… alleen maar dankzij die overheid varen wij allemaal zo veilig. Toch?
Wat een gemiste kans van minister Van Nieuwenhuizen. Een kans om de sector zelf eens wat krediet te geven. Al die schippers die zo veilig varen doen dat echt niet alleen vanwege risicogestuurd handhaven.
Ik ben trots op onze bedrijfstak die, ondanks het feit dat het ons zo vaak zo moeilijk gemaakt wordt, een betrouwbare veilige vervoersvorm garandeert.
Bedankt schippers!
Sunniva Fluitsma,
woordvoerder ASV
