Bijna twintig jaar was ze het gezicht en vertolkte ze de stem van de ASV. Sunniva Fluitsma koppelde gedrevenheid aan mensenkennis en een helder, altijd goed beargumenteerd verhaal. Dat leverde succes op: er wordt naar de ASV geluisterd.
Met de zichtbaarheid van de vereniging groeide ook het ledenaantal. Op het dieptepunt waren dat er nog maar veertig. Nu heeft de ASV zo’n 200 leden. Ook eigenaren van grote schepen sloten zich de afgelopen jaren aan. “Men zag dat wij, als enige, opkwamen voor het belang van de zelfstandige schipper”, zegt Sunniva.
Ze vaart, samen met haar partner David Twigt, op de spits Franto. In 2005 stapte Sunniva definitief aan boord, nadat ze haar werk als opleidingsdirecteur van een mbo-school en een leven aan de wal vijftien jaar lang had gecombineerd met het varen. Al snel daarna werd ze actief omdat ze zich inzette voor de positie van schippers. Dat begon door het schrijven van brieven en ingezonden stukken – eerst op persoonlijke titel, daarna namens de ASV – en in 2009 werd ze bestuurslid. In 2013 volgde het voorzitterschap.
Met hart en ziel
“Ik heb me met hart en ziel ingezet voor deze ontzettend mooie club”, zei Sunniva toen ze haar afscheid 6 april bekendmaakte tijdens de voorjaarsvergadering van de ASV. “Maar ja, aan alles komt een eind. Ik ben 65, David is 70. Je moet een keer stoppen. Nu is een goed moment, want na de verkiezingen zijn veel van de Tweede Kamerleden die over binnenvaart gaan, verdwenen. Er zitten andere mensen; het contact met hen kan mijn opvolger beter van begin af aan opbouwen, want ik heb gemerkt dat politici graag steeds dezelfde persoon spreken. Je krijgt een band. Heel veel mensen uit dat netwerk kennen David ook – we trekken vaak samen op. Zelfs de minister (Cora van Nieuwenhuizen, red.) vroeg altijd naar hem.”
Opeens werd de ASV wél genoemd
Een half jaar geleden had ze al aangegeven te willen stoppen; bij het bestuur en de denktank die het bestuur ondersteunt. “In de praktijk bleek dat er niet veel overgedragen werd als ik er steeds bij was. De enige manier is dat je duidelijk bent en echt helemaal stopt.”
Sunniva draagt haar kennis en contacten nu één op één over aan degenen die haar taken overnemen: de nieuwsbrief, Facebook, de contacten met de politiek en het ministerie, met andere organisaties, met de media… “Het was best veel, ja.”
Heldere boodschap
Nadat ze in 2017 stopte als voorzitter, bleef ze voor veel van de externe relaties het eerste aanspreekpunt. Als woordvoerder trok ze die jaren samen op met de al even actieve nieuwe voorzitter Gerberdien le Sage. De relatie met de politiek, het ministerie, Brussel en organisaties als evofenedex werden in de loop der jaren steeds beter.
Dat was te danken aan de constructieve opstelling en de helder verwoorde boodschap. Dat de schippersvereniging nu wél gehoor kreeg voor de ASV- standpunten heeft volgens Sunniva zelf ook te maken met de komst van nieuwe mensen en een andere opstelling bij die organisaties. “De verladers wilden altijd zo goedkoop mogelijk vervoer, daar kwamen ze ook openlijk voor uit. Als schippers daaraan kapot zouden gaan, maakte niet uit. Ze waren bijna onze natuurlijk vijand.”
Nu trekken ASV en evofenedex vaak samen op. Voor het behoud van kleine schepen bijvoorbeeld, omdat die ook voor verladers onmisbaar zijn. “Vroeger wilden ze niets met ons te maken hebben. Nu dienden ze samen met ons bij de Tweede Kamer een petitie in; daar stond Joost Sitskoorn pontificaal naast ons. Ze gingen ook mee naar de Europese Commissie om voor een oplossing te pleiten voor de kleine schepen.”
Tweede Kamer
Ook in de politiek wist Sunniva steun te verwerven voor behoud van kleine schepen. “Vroeger leek de naam ASV nog erger dan een vloek, opeens werden we wél genoemd.” De tekst van menig motie ten gunste van de binnenvaart die Tweede Kamerleden indienden, waren vrijwel letterlijk ingefluisterd door de ASV. En ze werden vaak nog aangenomen ook… Drie keer werd Sunniva als deskundige in Den Haag uitgenodigd om tijdens een hoorzitting en twee rondetafels de binnenvaart te vertegenwoordigen.
“Ik stond altijd aan
Sunniva en de ASV waren de eerste die waarschuwden voor de (letterlijk) vernietigende uitwerking van de onhaalbaar strenge technische eisen uit het ROSR van de CCR. Als de overgangsbepalingen afliepen, zouden veel bestaande schepen niet aan de nieuwbouweisen kunnen voldoen en verdwijnen. Lang was de ASV een roepende in de woestijn. Maar vele enquêtes, petities, acties, een hoop lobbywerk, gesprekken en ingezonden stukken later kwam er steeds meer steun.
Te laat
Inmiddels werkt Nederland aan een generaal pardon voor de onmogelijke eisen. Via de Centrale Rijnvaartcommissie, waarvan ons land momenteel voorzitter is. Sunniva is er blij mee, maar ze vreest: “Het is te laat, te weinig. 95 procent van de spitsen is al verdwenen en ook bij grotere schepen zie je de gevolgen. Men heeft het steeds over modal shift, maar in het beleid zie je daar niets van terug. Er verdwijnt alleen maar meer lading van het water naar de weg.”
Zelf denkt ze dat hun eigen schip, de Franto, de keuring die zich over ongeveer twee jaar aandient, niet doorkomt. Tenzij….
“We gaan die paar jaar nog varen, en genieten van de vrije tijd.” Het werk voor de ASV was zowat een fulltime baan. “Ik stond altijd aan, kon altijd gebeld worden. Als er iets gebeurde, zoals in 2019 met het fosfine-ongeluk met de Fox, liet ik alles vallen. Dan was je volop bezig met instanties, met de pers, met de schipper… Iedereen wist me in zo’n situatie te vinden.”
Dat is het beste bewijs van de rol en invloed van Sunniva… en de ASV. De vereniging en de binnenvaart gaan haar missen.
