Cor en Lineke Speksnijder varen samen op het mts Theodora met hun dochtertje Rosalien van tweeënhalf. De tweede is op komst. Een jong gezin helemaal in het teken van het bedrijf.
Het gezinsbedrijf is nog altijd de kurk waar de binnenvaart op drijft. De Theodora is genoemd naar Lineke, wier tweede naam Theodora luidt. Maar er zit meer achter. “Het betekent ‘Geschenk van God’: Wij als mensen hebben nergens recht op, maar mogen dankbaar zijn voor alles wat we van de Heere God krijgen.”
Het gezinsbedrijf ten voeten uit. Cor en Lineke Speksnijder met de nog wat verlegen Rosalien. (foto’s MGR)
Het dubbelwandige schip is 85 meter lang, 9,60 meter breed en steekt 3,06 meter diep. Er kan 1.598 ton mee worden vervoerd. De kruiplijn is iets minder laag dan die van de andere schepen uit deze serie, in China besteld door Cors vader Johan Speksnijder. Cor Speksnijder: “We wilden een grotere woning, dus die loopt bij ons door onder de stuurhut. De andere schepen hebben een dieper verzonken stuurhut, dat scheelt ongeveer 30 centimeter in de kruiplijn.”
Eetbare oliën
Het gezin Speksnijder heeft dus een flinke woning op de nieuwe Theodora en Lineke heeft van de indeling iets origineels gemaakt. De halfopen keuken dient niet als voorportaal voor het woongedeelte, maar is naast de huiskamer gesitueerd. Lineke: “Dus je hoeft niet door de keuken naar de woonkamer te lopen. Dat vond ik wel zo prettig. Het is natuurlijk geen rederijschip. We leven aan boord, hebben geen huis aan de wal, dus willen we het hier helemaal naar onze zin hebben.”
De halfopen keuken ligt naast de huiskamer.
En dat is gelukt, de jonge ouders stralen uit dat ze blij zijn met hun nieuwe schip. Met de Theodora worden eetbare oliën gevaren voor Maaskade Bevrachters, kris-kras door Europa. Een markt die kennelijk een aantal nieuwe schepen absorbeert. “We hebben tot nog toe nog steeds redelijk werk. Het zal ook wel te maken hebben met de groeiende industrie voor biobrandstoffen, waarvoor deze producten vaak als grondstof dienen. Maar het vervoer van eetbare oliën is natuurlijk ook wel seizoenswerk.”
Meer kuubs
Soms wordt achtereenvolgende reizen dezelfde lading vervoerd. Dan hoeven de tanks tussendoor niet te worden gereinigd. Verandering van lading is op de nieuwe Theodora minder lastig, want de tanks zijn voorzien van butterwash-installaties. “Een ander verschil is dat er meer kuubs in de tanks gaan – zodat we meer lichtere producten kunnen vervoeren – en de pompen hebben meer capaciteit. De leidingen aan dek zijn van rvs.” Ook de verwarming van de tanks is een ander systeem.
De lessenaar.
Het varen met eetbare oliën heeft zo z’n voordelen. Lineke: “We hebben niet met ADNR-regelgeving te maken en hoeven dus ook niet naar een kegelplaats als je aan wal wilt. Ik vind dat wel zo prettig, zeker met kinderen aan boord.”
Dikke buik
Het schip werd alweer twee maanden geleden in de vaart gebracht. Het gezin was eraan toe om weer te gaan varen. Het oude schip was al in januari 2008 verkocht. Dat was de Theodora die Cor van zijn vader had overgenomen. Het enige tankschip dat ook containers kon vervoeren.
De nieuwe Theodora werd in China gebouwd en afgebouwd bij TeamCo in Heusden, waar het gezin ook een klein half jaar heeft gewoond op de werf. De kop van het schip kwam overigens los mee uit China, zodat het schip in het ruim van een 110 meter-schip paste. Bij Dodewaard werd de kop aan het schip gelast.
Lineke Speksnijder is geen schippersdochter. “Ik wist wel iets van schipperskinderen want bij mij op school in Krimpen kwamen ook kinderen van het schippersinternaat. Op het internaat heb ik wel eens een kijkje genomen. Maar het leven aan boord was nieuw voor mij toen ik trouwde met Cor en met hem ging varen, in 2005.”
Ze heeft zich snel ingeleefd in het gezinsbedrijf, haalde alle noodzakelijke diploma’s. “Als het nodig is, zit ik ook langere tijd aan het roer. Alleen doe ik het nu wat rustiger aan, met die dikke buik.”
Vaarpatroon
Maar was het niet moeilijk te wennen aan het geïsoleerde leven aan boord?
Met een brede glimlach antwoordt Lineke overtuigend: “Welnee, dat valt wel mee. Ja, je kunt niet alle verjaardagen af of even bij je moeder langs. Maar bedenk wel dat ik loop te winkelen in Basel, Mannheim of Brugge. Dat maakt het afwisselend. Terwijl hier in Nederland alleen natte sneeuw viel, konden wij in de sneeuw wandelen in Basel. En zeker sinds Rosalien er is, is het echt heel gezellig aan boord. We genieten daarvan, maar we weten dat ze over een paar jaar naar het internaat moet.” Het plan is om dan het vaarpatroon zo mogelijk aan te passen, om niet te ver van het internaat te zijn. Lineke Speksnijder: “Nu kunnen we overal makkelijk heen varen. En dat doen we ook.”
Dat was uw verslaggever ook al duidelijk geworden. Het was niet eenvoudig een afspraak met de familie Speksnijder te maken – als ze niet in Mannheim waren, dan waren ze wel plotseling onderweg naar Duinkerken – maar uiteindelijk troffen we hen terwijl een paar uur werd stilgelegen in de Vlaardingse Wilhelminahaven. Even een moment van rust. Een gesprek in de stuurhut (met een overigens prachtige, door Hoogendoorn afgewerkte lessenaar) blijkt heel uitzonderlijk, want al spoedig staat de tankwagen op de kade om de slobtanks te legen en Lineke moet met Rosalien snel wat bezoekjes afleggen, nu ze de kans heeft. Een paar uur later maakt de Theodora alweer los, om in Spyck te gaan laden voor Rotterdam.
