Laten we beginnen met accepteren dat de dieren die we nu produceren voor menselijke consumptie levende intelligente dieren zijn met emoties en gevoelens. Dat zijn niet mijn woorden, dat zeggen een koeienboer, een varkensboer en een kippenboer in een gezamenlijk geschreven opiniestuk in De Volkskrant vorige week. Ze stellen dat het houden van vee voor consumptie de komende 20 jaar moet worden afgebouwd naar nul. Na 2040 houden we alleen nog dieren voor hun plezier, niet voor dat van ons. Mooie paradox: als we ze niet meer opeten, sterven ze waarschijnlijk uit.
Even los van het nogal onrealistische karakter van die uitspraken: zouden ze anders hebben gedacht als het vak van veeboer nog lekker winstgevend was? Veeboeren zitten in lastig pakket: ze moeten zoals alle economisch gedreven bedrijven steeds groeien om een paar centen over te houden en tja, door de stikstofwetgeving mag dat niet meer. Nou dat weer. Bovendien voelen ze de hete stikstof van de Verenigde Naties in hun nek, die gewapend met een dik rapport stellen dat de mens minder vlees moet eten, anders wacht ons het Armageddon. Nou ja, de mens moet het land beter gebruiken en inderdaad heb je een paar hectaren met gewassen nodig om een koe te voeden. Dus hoe minder vlees, hoe beter het is voor mens en dier en voor de natuur (maar die kan het geen bal schelen). O ja, het klimaat is ook veel blijer met bossen dan met grazende koeien, om maar te zwijgen van in stallen gepropte, gevoelige varkens en intelligente koeien.
Onze regering laat zich door al deze onheilstijding niet uit het veld slaan. Een dagje in spijkerbroek op de hei en hopla, de wereld is mooi. We gaan in de feestbegroting 50 miljard lenen want geld lenen levert geld op. Ik weet niet of dat voortaan in de financiële bijsluiter wordt gezet. Jarenlang was het excuus om niks te doen dat er geen geld was, waardoor bezuinigd moest worden op onderwijs en vooruit – de roze olifant in de binnenvaart – het personeel van Rijkswaterstaat. Die tijd is dus voorbij. Het gratis geld steken we in een mooie diepte-investering als beheer, onderhoud en uitbreiding van de vaarwegen. Laten we het halsstarrig bezuinigende Duitsland maar het goede voorbeeld geven. Leen geld en steek in het de vaarwegen, al is het maar om de recessie af te wenden.
Zoals alles doen we dit voor de kinderen van de kinderen van onze kinderen, want kunstwerken houden zeker honderd jaar stand als ze goed worden onderhouden. Die kinderen hebben dan wel wat anders aan hun hoofd want zij moeten al dat geld dat wij nu lenen, ophoesten. Het wordt steeds moeilijker te accepteren dat mensen intelligente dieren zijn met emoties en gevoelens.
