Als inwoner van Rotterdam moet je op je tellen passen als je iets positiefs over Ajax schrijft. Maar ja, met een Rotterdamse club is Europees dit seizoen geen eer te behalen. Ik heb vorige week genoten van Ajax’ wedstrijd tegen Bayern München. Hoe die Amsterdammers die Beieren bijna nog versloegen. Nou ja, Amsterdammers. Het waren welgeteld drie Nederlanders, twee Marokkanen, een Oostenrijker, een Deen, een Argentijn, een Braziliaan, een Serviër en op doel stond een Kameroener. Er deed nog een Nederlander mee, in het shirt van Bayern. In dat team stonden niet meer dan vier Duitsers opgesteld.
Bij ons in de sportclub in hartje Rotterdam tellen we veel meer dan honderd nationaliteiten onder de sporters. De voertaal is meestal
Engels. Een eeuw geleden was dat onvoorstelbaar en niet alleen doordat er toen nog geen sportscholen (nodig) waren. Alle huidskleuren, geloven en andere ideologieën in die sportschool zweten met en door elkaar, lachen en strijken af en toe samen neer op de net zo kleurrijke yogamatjes.
Dit is 2018. Geen tijd waarin vreemdelingenhaat wordt opgewekt om mensen angst aan te jagen. Dat is namelijk iets van de eerste helft van de vorige eeuw. Dankzij het niet zo milieuvriendelijke, maar zeer uitbundige reizen en transporteren over de globe, wordt de samenleving een mengkroes van mensen, waarin het er niet meer toe doet wat je afkomst is, die trouwens bij menigeen nauwelijks meer is te achterhalen.
Verandering roept altijd weerstand op, dus zijn er groepen mensen die zich hiertegen verzetten en kennelijk liever de kalender terugdraaien naar honderd jaar geleden. Zelfs in één van ’s werelds meest tevreden landjes weten deze lui een gevoel van onvrede en angst voor vreemdelingen aan te wakkeren. We hebben hier zelfs een paar officiële politieke partijen die schaamteloos openlijk een onderscheid willen maken in huidskleur, religie of afkomst. Het hoort erbij en als je er niet te veel ophef over maakt, zakt het wel weer weg. Eerlijk gezegd zou ik ze het liefst onbesproken laten.
Helaas is het vermeldenswaard als een politicus wil opkomen voor de belangen van het kleine schip. En daarom stond in de vorige krant de PVV op de voorpagina. Dat de ASV PVV’ers uitnodigt, zegt heel veel over de wanhopige, precaire positie van de kleine schepen.
Ik kan me zo voorstellen dat het ook een alarmbelletje doet rinkelen bij partijen als GroenLinks en D66 als een ultrarechtse partij met zo’n sympathiek onderwerp aan de haal gaat. Nota bene een grensoverschrijdend onderwerp waar echt Europese eer te behalen valt. Dat laat je toch niet aan de eurofobe PVV over.
Op onverklaarbare wijze heeft Disqus bij onderstaande reacties de tekst van Sunniva Fluitsma verwijderd. Die heeft de redactie een dag later handmatig weer toegevoegd.
