Met de ingebruikname van Sunrise-tanker Bliek zet Michael van de Wiel een volgende stap in zijn loopbaan. Voor het eerst van zijn leven is hij kapitein-eigenaar. ‘Ik vaar nu zestien jaar en ben in de loop der tijd opgeklommen van deksman tot kapitein’, vertelt hij. ‘Ik heb in de loop der jaren heel veel gedaan en gezien en heb mijn eigen ideeën ontwikkeld. Die ideeën zaten allemaal in mijn hoofd en die wilde ik ten uitvoer brengen. Daarom was de tijd rijp om als zelfstandige aan de slag te gaan.’
Eigenwijs karakter
En dus begon hij zich langzaam maar zeker te oriënteren. Hij voer in die tijd onder meer als kapitein op Sunrisetanker de Asterode van zijn maat Pascal van der Padt en ook nog enige tijd op de Benza van Pim Kiewiet.
‘Ondanks het ongelofelijk eigenwijze karakter van het schip, vond ik het gelijk fantastisch’, vertelt Van de Wiel. ‘Het is anders dan andere, het is innovatief, modern en gedurfd. Op dit schip wordt optimaal gebruik gemaakt van de ruimte en de verhouding snelheid – laadvermogen – verbruik is uitzonderlijk.’
En dus kwam hij terecht bij GS Yard. Wat hem daar met name goed beviel, is de flexibiliteit: ‘Je krijgt hier best veel inspraak. Het casco is standaard, maar bij bijvoorbeeld de indeling van de machinekamers en leidingstraten beslis je zelf mee.’
Zoals gezegd: Van de Wiel had zijn eigen ideeën, die hij wilde verwerken in zijn eerste eigen schip. Want het wordt voor hem een schip voor de lange termijn. Daarover: ‘Het ging om een groot aantal aanpassingen op details. Denk aan montage van een schijnwerper op een net iets praktischer plek. De meest ingrijpende aanpassingen zijn nog wel dat de radarmast 2,50 meter verder naar voren zit en dat het is uitgerust met vliegwielen. Ook is er in de voorste machinekamer een extra bordes aangebracht, zodat er in de hoogte nog optimaler gebruik wordt gemaakt van de ruimte.’
Manier van leven
Van de Wiel werd niet geboren met schippersbloed. Sterker nog, hij is de eerste van de hele familie die vaart. En ook echtgenote Inge komt niet van het water. Toch heeft Michael er echt zijn plek gevonden.
‘Scheepvaart is geen werk, het is een manier van leven’, vertelt hij. ‘Voor de schoolbankjes was ik geen type, daarom ging ik zo gauw het kon aan het werk. Het begon in de bouw, maar ik was er al snel achter dat dit het niet was voor mij.’
‘Daarom stapte ik aan boord van een van de GEFO-gasschepen om te gaan werken als lichtmatroos.’ Het bleek voor de jonge Michael de plek waar hij zich thuis voelde: ‘Het paste me wel, ik ben geen man van de prikklok.’
Bliek
De Bliek is niet alleen een vis, het is ook de bijnaam van echte Gorcummers. En dat is Michael. Vandaar de naam van het schip. En die van de BV in oprichting, Kolblei.ug, als synoniem van bliek.
De BV is een UG in verband met de Duitse vestigingsplaats Papenburg. Voor Van de Wiel geen moeilijke keuze: ‘Dat heeft alles te maken met de financieringsmogelijkheden die in Duitsland toch aanzienlijk beter zijn dan in Nederland.’
En zo raar is de keuze voor een Duitse thuishaven ook weer niet, want het is de bedoeling dat de Bliek in opdracht van bevrachter Tankpartner veelvuldig met mineralen en lichte chemie gaat varen op de Duitse kanalen, waarvoor het met afmetingen van 85 bij 9,50 meter en een eerlijk afgeijkt laadvermogen van 1.492 ton op 2,80 meter bij uitstek geschikt is. Hamburg, Maagdenburg, Berlijn en Brunsbüttel, hoewel Van de Wiel die laatste het liefst zo veel mogelijk ontwijkt: ‘Het is daar niet te betalen, man.’
En ook de Rijn hoeft hij niet zo nodig meer op. ‘Daar zit wat mij betreft weinig uitdaging meer in. Kanalenvaart is toch een heel andere tak van sport.’
Doop
Na een geslaagde proefvaart op de Ems op dinsdag 24 maart werd het schip drie dagen later ten doop gehouden. En dat ging nog niet zonder slag of stoot. Echtpaar Van de Wiel had gekozen voor een doop met whisky.
Van de Wiel legt uit: ‘We kozen hiervoor omdat ik graag een whisky lust en helemaal niks met champagne heb. Bovendien is het zo dat schepen van oorsprong met whisky werden gedoopt. Pas veel later vond iemand uit dat het met champagne moest.’
Hoe dan ook, vlekkeloos verliep het niet. Want bij de ruk aan het touw door doopvrouwe Inge gaf de whiskyfles geen krimp toen deze tegen de boeg sloeg. Na een hernieuwde, mislukte poging, had het eigenaarsechtpaar het wel gezien. De twee liepen het schip op en Michael verrichtte de doop hoogstpersoonlijk met de hand, waarbij een aanzienlijk deel van de godendrank op zijn pantalon belandde. Het leverde hem achteraf vele leuke reacties op. ‘Ik vond het machtig, dat is toch gedenkwaardig. En drie keer is scheepsrecht, hè!’
