Als de sense of urgency er nog niet genoeg in zit, geef ik nog een extra zetje. Het Waldhof-trauma zal de binnenvaart nog jaren achtervolgen als we de werkelijke veroorzakers van de stremming niet ontmaskeren.
De omgeslagen tanker ligt heel zwaar op de maag, ook van verladers. In het EVO jaarboek trof ik een promoverhaaltje aan over hoe in de toekomst het gemakkelijker wordt om lading die al onderweg is alsnog om te gooien naar een andere modaliteit. De science fiction in het stukje omschrijft een leuk dagje uit het leven van de logistiek manager in de toekomst. Let op, alsof het business as usual is, ziet hij na om 09.00 uur wakker te zijn geworden op zijn RSS-feed (dat zijn dus nieuwsberichtjes via internet, die we nu ook al hebben) dat er weer eens een binnenschip op de Rijn is omgeslagen en de rest van het scheepvaartverkeer stil ligt. Gelukkig zijn er genoeg apps (kleine programmaatjes op internet zoals we die nu ook al kennen) waardoor je de containers die voor jou onderweg waren over water kan omgooien naar vervoer over dat snelle spoor naar Duitsland. De trucks die ingezet worden voor het vervolgtraject vanaf het spoor kunnen nu een meer duurzame retourvracht boeken, dus het slot van het liedje is ‘eind goed al goed’. Behalve voor de binnenvaart dan natuurlijk, want die krijgt en passant nog een keer een douw.
Oké, je kan zeggen dat het wel een beetje goedkoop scoren was voor de schrijvers van dit stukje, want het is zo’n heerlijk beeldend voorbeeld, na de publicatie van al die foto’s van die tragische Waldhof. Schip omgeslagen op de Rijn: iedereen weet meteen wat je bedoelt. Het doel van het stukje was te laten zien hoe fantastisch al die intelligente software omgaat met veranderingen in de reisschema’s. Maar zal je zien dat er iets gebeurt dat niemand zag aankomen, ook die software niet. Dat er een ellendig ongeluk als met de Waldhof gebeurt is zo onwaarschijnlijk, dat de eerste honderd jaar die software dat kan vergeten.
Michel Gonlag
