Via een ruim voldoende goedgekeurde arbotrap gaan we vanaf de kade van de Biesboschhaven-Zuid bij VeKa aan boord van het nieuwe mts Nicky. Als we op het middenschip vragen naar Jan Dung wijst een arm met een steeksleutel richting achterschip: “Daar met die sinaasappel, dat is ie.”
Enkele ogenblikken later schudden we op het achterdek de hand van een uiterlijk onbewogen en zeer ontspannen ogende kapitein Jan Dung. Natuurlijk zou hij nog het liefst dezelfde dag losmaken en aan een reis beginnen. Dung kan ook relativeren en weet dat hij nog een paar dagen geduld moet hebben voor het zover is. “De bekende laatste loodjes”, zegt hij, terwijl hij zijn schouders ophaalt om daarmee het enige en juiste internationaal erkende gebaar te maken dat zo’n opmerking onderstreept.
Jan Dung (links) heeft zojuist de scheepsbel in ontvangst genomen (foto’s Hans Heiligers)
We moeten het gesprek even staken: op de kade rijdt een vorkheftruck met een aanhangertje dat veel kabaal veroorzaakt, zeker als er na een flinke hobbel in de weg een deel van de lading pijpen op de weg valt. De heftrucker rijdt onverminderd verder, een achteropkomende automobilist geeft een luid concert met zijn claxon. Of dat is om te waarschuwen of om zijn ongenoegen kenbaar te maken weten we niet.
Plouvier
Tot groot genoegen van uw verslaggever zijn er in het door EBR geleverde stuurhuis voldoende wandcontactdozen. Op een ervan is het koffieapparaat aangesloten en Jan serveert ons binnen de kortste keren een royale beker, die Dung veel gespreksstof levert. Jan is opgegroeid in de binnenvaart, zijn ouders voeren eveneens.
Jan houdt al zo’n veertig jaar zijn vaarboekje bij. Hij begon bij Plouvier en dat deed hij in navolging van zijn vader en broers. Het was een echt familiebedrijf. Het materiaal waar mee werd gevaren, was prima maar er was geen luxe aan boord.
Je zocht er voor niets naar een koelkast of een luxe fornuis. Plouvier was een prima werkgever voor het personeel met een ruim programma aan sociale voorzieningen. Jan Dung begon op de Jean-Luc, een Dortmunder van 921 ton. Geen boegschroef, wel een MWM-motor die elke twee uur om aandacht vroeg.
Daarna stapte hij over op tal van andere schepen. Op een zeker moment stond Dung op de loonlijst van een werkgever die er ruime wachten op nahield. Daar moeten we wel aan toevoegen dat het ‘op’-gedeelte altijd de overhand kreeg. Niets voor Jan. In 1984 kocht hij zijn eerste eigen schip dat hij vernoemde naar het schip waarop hij met veel plezier bij Plouvier had gevaren: de Karneol. Met dat schip heeft hij ruim twaalf jaar goede herinneringen opgebouwd.
Donaukanaal
Een wel heel bijzondere ervaring was voor Dung het moment waarop hij met de Karneol opdracht kreeg van Shell voor een transport van Karlsruhe naar Linz. De Karneol was het eerste tankschip dat het Donaukanaal zou bevaren. Van Shell had Jan een stapel kaarten gekregen met het verzoek om die van aantekeningen te voorzien en verder met foto’s te begeleiden zodat anderen na hem daar veel plezier van zouden hebben. Of hij zich dat het meest herinnert of de vrachtprijs van DM 60,00 per ton, dat weten wij niet.
Toen Dung kinderen kreeg, heeft hij de Karneol verkocht om enkele jaren vanaf de wal als aflosser te gaan werken. In die periode bouwde hij goede contacten op met Reederei Jaegers.
Ook de Nicky gaat voor Reederei Jaegers varen. Dat hoorden wij van Bas van der Straaten die we enkele dagen eerder spraken. Bas vertegenwoordigt de gezamenlijke partners binnen Rederij Nicky Tank. Deze rederij liet het casco bouwen op de werf van VeKa in Roemenië. De Nicky is vernoemd naar de oudste dochter van Bas van der Straaten.
De Nicky is een succesvol zusterschip van ondermeer de Sa en de Pamela. Het schip heeft vijf extern te verwarmen tanks met een gezamenlijke inhoud van 1800 m3. Het schip is uitgerust met een Caterpillar C32 van 1000 pk. In combinatie met een Cummins QSK van 380 pk/450 kVA aangedreven Van Wijk-boegschroefinstallatie is de Nicky voor zijn maten van 86 x 9.60 x 3,20 royaal toebedeeld met alles wat een goede manoeuvreerbaarheid ten goede komt. De Nicky gaat lichte chemie varen.
Jan Dung is vanaf het eerste moment bij de afbouw betrokken geweest. In overleg met Rederij Nicky Tank heeft hij zijn verlanglijstje mogen presenteren voor de indeling van de woning en de vier kamers daarvan alsmede het stuurhuis, de lessenaar en tal van andere zaken waarin hij veertig jaar ervaring heeft opgedaan. Samen met Peter Koopmans van VeKa zijn alle ideeën uitgewerkt.
Jan heeft in zijn 40-jarige carrière in de tankvaart slechts één maal een uitstapje gemaakt naar de vrachtvaart. Dat was voor een vriendendienst en het duurde niet langer dan drie weken. Meer tijd had Dung niet nodig om te beseffen dat hij de tankvaart nooit zou verlaten.
Goede balans
Voordat we van boord gaan, daalt Dung nog met ons af voor een blik in de woning. Daar heeft Hoogendoorn op ruimtelijke wijze met de juiste materialen tot tevredenheid uitvoering gegeven aan de door Jan in overleg met de rederij bedachte indeling.
Naar onze mening mogen de etiketten no-nonsense en comfortabel daar naast elkaar worden geplaatst. Kapitein en bemanning verheugen zich op de eerste reizen binnen het ruim geschakeerde verzorgingsgebied van Reederei Jaegers. “Dit schip is daarvoor uitermate geschikt”, zegt Dung. “Het heeft een goede balans tussen afmeting, (laad)vermogen en wendbaarheid.”
(Hans Heiligers)
