We worden bedreigd. Door de Brexit, het klimaat, al dan niet terugkerende Jihadisten en het populisme neemt steeds groteskere vormen aan. Daarbij kan er elk moment een nieuwe economische crisis uitbreken, dreigen grootmachten met een nieuwe atoombomoorlog en een zinloze wapenwedloop en worden we vroeg of laat overlopen door massa’s migranten uit het uit z’n voegen barstende continent Afrika en uit het door eeuwigdurende conflicten verscheurde Midden-Oosten. Landen met totalitaire leiders worden steeds machtiger, schreeuwen steeds harder en we zijn straks overgeleverd aan de grillen van de het Permanente Comité van de Chinese Communistische Partij dat met de Nieuwe Zijderoute een zijdezachte machtsovername uitrolt over Europa, Azië en Afrika.
Ik val altijd in slaap bij lange opsommingen maar van deze doe je geen oog meer dicht, toch? Nou, dan heb je mooi de tijd om eens na te denken over wat kleinschaliger probleempjes waarmee we in de binnenvaart kampen.
En met kleinschalig bedoel ik niet alleen de schepen tot 86 meter. Ook de diepstekende joekels op de Rijn zijn op wereldschaal slechts nietige instrumenten, louter bestemd om bepaalde ladingsoorten te verplaatsen van A naar B. Want dat is ondanks alle mooie woorden over complexe logistieke ketens natuurlijk nog steeds het geval. Een binnenschip vaart van A naar B en als het even kan weer beladen van B naar A.
Maar misschien wordt het de hoogste tijd om te beseffen dat de schoonheid van deze logistieke dienst juist in die eenvoud zit. Laten we ophouden met ophouden dat te waarderen. Jammer genoeg kun je dat niet los zien van die megagrote wereldproblemen, want deze transportvorm staat het dichtst bij de natuur van alle transportvormen en is domweg afhankelijk van het klimaat. Zonder regen en sneeuw zou geen vaarweg kunnen bestaan.
Op die kleine schaal van een sector als de binnenvaart heb je al bedreigingen genoeg als ondernemer die durft te investeren in nieuw, innovatief materieel. Terwijl je weet hebt van wat ons allemaal boven het hoofd hangt en dan toch ervoor durft te gaan om met een vernieuwend schip te komen en aan de wereld te laten zien dat er heus uit te komen is.
Dat ging door m’n hoofd toen ik zag dat de Sendo Liner muisstil door de havens kruiste op onderweg opgeladen batterijen. Niet dat Trump, Poetin en Xi daarmee zullen zitten, maar het plaatst alles wat we hier doen tenminste weer in het juiste perspectief.
Laten we eerlijk zijn: die machtige mannetjes mogen dan een plekje in de geschiedenisboekjes opeisen, maar wie leest er tegenwoordig nog een geschiedenisboek?
