Waterscoutinggroep Stella Maris uit Rotterdam is een crowdfunding gestart om hun wachtschip, de Stelmar II, te kunnen restaureren. Tijdens de verplichte keuring bleek het vlak er veel slechter aan toe dan gedacht. Het gaat om serieus werk: dubbelplaten, laswerk, doorvoeren, conservering. Zonder deze reparaties krijgt het schip geen nieuw Certificaat van Onderzoek (CvO) en dan ligt alles stil.
De Stelmar II werd in 1930 gebouwd bij D.P. van Suylekom & Zn in Raamsdonksveer. In de loop van de 20e eeuw voer het onder verschillende namen rond: Vijf Gebroeders, Adma en Vier Gebroeders. Het schip werd nog vóór de Tweede Wereldoorlog verlengd en kreeg door de jaren heen meerdere eigenaren in Brabant en Rotterdam. De laatste jaren dat het schip in bedrijf was voer het met machines en onderdelen door de Rotterdamse haven.
Tweede leven
Scoutinggroep Stella Maris is een Rotterdamse waterscoutinggroep die al meer dan tachtig jaar jongeren laat kennismaken met varen, teamwork en avontuur op en rond het water. Toen de vereniging het schip in 2005 aanschafte, had het schip zijn beste tijd wel gehad. Drie jaar lang hebben vrijwilligers het schip volledig opgeknapt. De houten Friese kap ging eraf, er kwam een stalen dek voor terug en binnen werd alles vernieuwd.
Zo kreeg het schip in 2008 een tweede leven als wachtschip, een uitvalsbasis voor de kampen op het water. Zo werd de Stelmar II voor een hele generatie scouts een plek waar ze leerden knopen, sleutelen, varen, leiding nemen, samenwerken en soms ook gewoon even ontsnappen aan school, drukte of schermen.
De hoofdmotor is een klassieke Kromhout 6TS117, varend erfgoed dat met liefde en zorg draaiend wordt gehouden. Al het onderhoud wordt door vrijwilligers gedaan, leiding en oud-leiding van de groep, soms aangevuld met ouders en jeugdleden die samen de handen uit de mouwen steken.
Keuring
“De realiteit van nu is hard”, schrijft Chiel Melsert, penningmeester van Stella Maris, in een mail aan de redactie. “Tijdens de keuring bleek dat het onderwaterschip er veel slechter aan toe is dan vooraf kon worden gezien. De kosten lopen daardoor op tot boven de 40.000 euro. Voor een vrijwilligersvereniging is dat een enorm bedrag.”
Hij vervolgt: “Verkopen heeft geen zin: zonder CvO is het schip letterlijk niks waard. Repareren is dus de enige realistische optie om in de toekomst veilige kampen te blijven organiseren.”
Crowdfunding
“We willen deze zomer gewoon weer kunnen varen: naar een kamplocatie ergens in het land, de kinderen met reddingsvesten aan dek, zon op het staal. Een plek waar onze jeugdleden alles leren wat je niet in een lokaal kunt uitleggen. Dat gunnen we de nieuwe generatie net zo hard als de generaties voor hen.”
Daarom vraagt de waterscoutinggroep hulp in om de reparatie van hetschip te bekostigen. In de vorm van crowdfunding. Eind november was er al meer dan 15.000 euro toegezegd.
“Wie liever sponsort, meedenkt over fondsen of een andere vorm van steun kan bieden: heel welkom. Het gaat ons om het behoud van iets dat niet alleen praktisch is, maar ook cultureel, sociaal en historisch waardevol.”
