Op het voorblad van het KPMG-rapport over internaten voor schipperskinderen staat een grote foto van een zeeschip met containers. Dan zakt de moed je al in de schoenen. Geen mensen, geen kinderen, geen binnenvaart.
Het landsbestuur drijft op dit soort rapporten. Zelf bedenken welke richting we op moeten is kennelijk heel moeilijk voor mensen die daar wel over moeten beslissen. Het is niet alleen Rutte die een gebrek aan visie kan worden verweten. Nou is het natuurlijk niet voldoende om een visie te hebben, je moet ook met voldoende overtuigende argumenten komen om die visie te onderbouwen. Als we het toch over de kinderopvang hebben, is het prettig om te lezen dat tenminste één van de Kamerleden wakker is geworden en zowaar iets van een visie laat zien. Het Kamerlid is Daniël Koerhuis en hij is lid van de VVD-fractie (je kan niet alles hebben). Hij wil de voorgenomen sluiting van vier internaten tegenhouden omdat familiebedrijven van cruciaal belang zijn voor Nederland, vooral in de binnenvaart.
Dat is echt een supergoed argument. We moeten het land zo inrichten dat familiebedrijven – tenminste die in de binnenvaart – kunnen floreren. Laten we dat even vasthouden. Het is een tikkeltje jammer dat nou net de demissionaire minister van VWS, waar de internaten onder vallen, helemaal geen toekomst ziet voor familiebedrijven. Dat is ook een visie, helaas. Daar moet nog een robbertje over gepraat worden. Dan raak je wel de kern van de zaak. Kom je tot de conclusie dat familiebedrijven goed geoutilleerd moeten kunnen werken, dan moet je zorgen voor een goede kinderopvang. En dat kost geld.
Er zit ook wel een beetje een paradox in het pleidooi voor de kwaliteit van die kinderopvang.
Het enige echte probleem van schipperskinderen is dat ze geen vaste plek hebben om te wonen. Maar je kan niet volstaan met alleen een woning beschikbaar stellen. Begeleiders van die kinderen moeten goed gekwalificeerd zijn zodat die kinderen pedagogisch verantwoord op kunnen groeien. Wat dat betekent, bepaalt de maatschappij om ons heen en die is hevig aan het veranderen. In de Jeugdzorg – dus kinderen met heel andere problemen – is die verandering wel doorgevoerd, maar daar horen schippersinternaten natuurlijk niet bij. En dat is een makkelijk excuus voor het ministerie waar ze toch al niet in de toekomst voor familiebedrijven geloven, om niet mee te gaan in de – dure – aanpassingen van de zorg voor schipperskinderen. Het argument dat er steeds minder kinderen op de internaten zitten, is hier misschien wel in meer dan één opzicht een zichzelf waarmakende voorspelling.
Als de conclusie is dat familiebedrijven in de binnenvaart moeten kunnen floreren, dan kost dat meer geld. Nou en?
