Op een regenachtige vakantiedag reis ik met mijn zoon van 8 naar het uiterste puntje van de Maasvlakte. Bestemming: Portlantis, het nieuwe belevingscentrum van de Rotterdamse haven. Vanaf het moment dat we de deur binnenstappen tot de laatste hap kaassoufflé bij snackbar Het balkon van Europa, is het een dag vol spel, schepen en verrassingen.
Met de Rotterdampas op zak (korting gegarandeerd) stappen we binnen. Het weer speelt zijn eigen show deze dag: donkere wolken en regen trekken als gordijnen over zee, met af en toe een strook zonlicht erachteraan.
Bij de kassa wordt verteld over de bustours over de terminals. Jammer genoeg hebben we geen legitimatie mee voor mijn zoon, dus die optie gaat aan ons voorbij. Tip voor wie hierheen gaat: neem altijd je ID mee, ook voor de kids.
Door de ruimtesluis
De entree voelt als een scène uit een sciencefictionfilm. Via een sluis stappen we in wat lijkt op een ruimteschip, rechtstreeks richting het belevingscentrum. Op de onderste verdieping kom je eerst langs een interactieve kaart van de hele haven. Een medewerker tikt op het scherm en vertelt over terminals, bouwjaren en ladingstromen.
Op de eerste verdieping begint de échte beleving. Mijn 8-jarige heeft precies de juiste leeftijd: oud genoeg om zelf te lezen en jong genoeg om onbevangen te spelen. Hoogtepunt voor hem is het spel waarbij je zelf een haven bouwt. Met blokjes leg je spoor, kades en dijken aan. Het systeem herkent wat je neerlegt en laat schepen aanmeren om containers te lossen. Ondertussen zie je hoeveel je per minuut overslaat – het is haast verslavend.
VR-brillen en waterklerken
De VR-installaties waarin je kennismaakt met verschillende beroepen, bedrijven en fabrieken zijn ook een hit. We krijgen onder meer een virtuele rondleiding door de Neste-fabriek, waar frituurolie wordt omgezet in biobrandstof. Met een andere bril op volgen we Esmée, waterklerk bij Euronordic. Ze klimt aan boord, praat met bemanningen en regelt papierwerk – mijn zoon vindt het maar wat stoer.
Niet alles slaat bij hem aan: het mengen van chemische stoffen laten we snel voor wat het is. Maar kraanmachinist spelen en containers van een vrachtwagen tillen en op een schip zetten, dat blijft hij doen. Ook het cargadoorspel, waarin je zelf beslist hoe je ladingen als bananen of staalrollen verpakt en vervoert, valt in de smaak. De binnenvaart krijgt daarin een prominente plek, vaak blijkt het de beste keuze voor het vervoeren van de voorgeschotelde ladingen.
Economische waarde
Een verdieping hoger draait alles om ‘port’ en ‘profit’. We zien hoeveel banen de haven oplevert en wat je verdient in verschillende functies. De conclusie: als kraanmachinist in de haven zit je beter dan in de bouw. Het is een onmiskenbare oproep om eens na te denken over werken in het havengebied.
Op dezelfde verdieping worden korte video’s afgespeeld van havenwerkers, van planners tot binnenvaartschippers. Een van hen is Liana Engibarjan, binnenvaartschipper én influencer, die enthousiast vertelt over het leven aan boord.
En dan is er nog de ‘Helios’, waarin je je als bezoeker waant in een vliegende container die door de gehele haven vliegt.
Eten met zeezicht
Het restaurant verrast me positief: alleen de zeezijde is open, waardoor we na alle havenindrukken gewoonweg uitkijken over de golven. Ik bestel een broodje hummus met gegrilde groenten, mijn zoon een tosti met extra ketchup. Het smaakt uitstekend.
Helemaal boven wacht het dakterras. Ondanks de regen is het uitzicht fenomenaal. Via de rode buitentrappen dalen we af naar het strand. Daar stuiten we op een detail om bij stil te staan: dit gedeelte van het strand is officieel een naaktstrand. Op deze frisse, natte dag ligt er niemand, maar op warme dagen kan het verrassingen opleveren. Bovendien is er naast Portlantis geen direct pad naar het zand; wie makkelijk wil pootjebaden kan beter iets verderop gaan.
Schepen kijken bij de snackbar
Ondanks de uitgebreide lunch bij Portlantis maakt belofte schuld en halen we nog een kaassoufflé bij snackbar Het balkon van Europa, ofwel de Smickell Inn. Het is zo’n tien minuutjes rijden van het belevingscentrum. Terwijl we wachten op de frituur, varen enorme containerschepen de haven binnen. Op de website van Vesselfinder tik ik de namen in en zoek vorige bestemmingen op. In een paar klikken weten we waar de schepen vandaan komen, waar ze naartoe gaan en hoe oud ze zijn.
Op de terugweg over de A15 zien we opnieuw binnenvaartschepen over de Maas varen. Ik vertel mijn zoon dat ik daarover schrijf voor de krant. Hij knikt – volgens mij heeft Portlantis zijn werk gedaan: het zaadje is geplant.
Door Rieneke Kok
