Voor mensen die met hem moeten onderhandelen, zal Donald Trump een verschrikking zijn. In het bedrijfsleven lopen genoeg van dat soort mannetjes rond – voor de meeste mensen zijn ze onzichtbaar, ze doen hun werk in relatieve anonimiteit. Hopeloos van zichzelf overtuigd, vinden ze dat de wereld van hen is en hebben ze maling aan de consequenties van hun gedrag voor anderen, ze chanteren, kopen om en zetten anderen onder onmenselijke druk.
Het is wat ingewikkelder als zo iemand president van de VS is en zijn waandenkbeelden werkelijkheid dreigen te worden. Iedereen kijkt mee en ziet hoe hij zijn wereld naar zijn hand zet. Alles is te onderhandelen, vindt hij, en geef hem eens ongelijk.
Na lange tijd een bewonderaar te zijn geweest van zijn illustere voorganger Winston Churchill, kijkt de Britse premier Boris Johnson verlekkerd hoe zijn nieuwe grote voorbeeld aan de overkant van de Atlantische plas het onderhandelen voordoet.
Dat kan ik ook, dacht hij, aangemoedigd door Oom Donald in het grote Witte Huis, en hij verheugde zich op de onderhandeling met de EU. Hij had immers een stok achter de deur die zijn iets min-
der illustere voorgangster Theresa May niet had: de Europese Unie verlaten zonder ‘Deal’. De EU schudde op haar grondvesten. Hoewel Brussel geen krimp gaf, hield Boris voet bij stuk. Dit was zijn oplossing; hij was vast overtuigd dat hij overal zijn zin in zou krijgen in Brussel want een Brexit zonder deal bezorgt iedereen in Europa nachtmerries of tenminste koppijn.
Dat dacht hij. Het vasteland van Europa staat slechts licht verwonderd en hoofdschuddend te kijken wat Boris nu weer uitspookt om de geschiedenisboekjes te halen.
Dat lukt overigens wel. Hij is de eerste Britse premier die erin slaagt om het parlement zo tegen zich in het harnas te jagen dat zijn collega’s zijn stok achter de deur hebben verwijderd.
Daar gaat je tactiek. Ik kan me dat telefoongesprek met z’n oom zo goed voorstellen: “Wat nu, Donald?” Hij heeft natuurlijk ook de film ‘Darkest hour’ gezien, waarin Groot-Brittannië wordt bedreigd door de nazi’s en Winston zittend op het toilet de Amerikaanse president Franklin Delano Rooseveld belt en smeekt om vliegtuigen en schepen. “Sorry Winston, ik beloofde het volk om neutraal te blijven.”
Dat laatste zal Trump een zorg zijn en misschien kan hij Boris voorzien van een nieuwe stok. En misschien zal Boris dat niet vanaf een toilet hoeven doen, maar hij kan er zeker een pleefiguur mee slaan. Hij kan niet in de schaduw staan van Winston en toch heeft hij iets onmogelijks gepresteerd, namelijk dat Engeland terugverlangt naar Theresa.
