Deze krant komt uit direct na mijn vakantie en dus moest ik dit stukje om het een beetje actueel te houden tijdens de vakantie schrijven. Dat is niet de moeite waard te vermelden, ware het niet dat ik deze keer wel midden in de actualiteit zit. Vanaf het balkon kijk ik uit over de Dode Zee met aan de overkant in de verte Jericho en Jerusalem. Een paar kilometer oostwaarts van hier heeft Moses gestaan om het Beloofde Land te aanschouwen alvorens te sterven.
De mensen in Jordanië zijn echt heel vriendelijk, maar er hangt in dit land een sfeer om te snijden. Ze zijn woedend over de explosie in het al-Ahli ziekenhuis in de Gazastrook en uiteraard is hier geen twijfel over wie dat heeft gedaan. Alle vlaggen hangen halfstok.
Het is misschien wat boud om het een openbaring te noemen maar als je met de mensen in Jordanië spreekt, wordt het wel snel duidelijk dat en misschien zelfs een beetje waarom er geen oplossing in het verschiet ligt voor dit slepende conflict. We zijn in Nederland dol op nuanceren en relativeren. Dat is in Jordanië en waarschijnlijk in heel het Midden-Oosten minder populair. Niet één mens spreekt het woord Israël uit. Als het over het land aan de andere kant van de grens hebben, heet dat Palestina. Deze onverzettelijkheid leidt tot een eindeloos gevecht op leven en dood.
Als doorgewinterde polderaar verlang je naar een soort van overlegmodel voor de mensen die hier wonen. Polders krijgen hier wel flinke dijken. Er staat hier een bordje met de vermelding dat we ons 422 meter onder de zeespiegel bevinden; het laagste punt ter wereld. Daar kan de Zuidplaspolder met nog geen 7 meter onder NAP een puntje aan zuigen.
En voor we allemaal gaan denken dat ze hier maar één focus hebben (weg met Israël of eigenlijk weg met de VS), Jordanië onderscheidt zich door een ambitieus klimaatbeleid. Er wordt zo’n 10 miljard euro geïnvesteerd om in 2030 31 procent (!) minder CO2 uit te stoten. Er staan volop windmolens (vreemd genoeg heb ik nauwelijks zonnepanelen gezien) en er rijden best veel elektrische auto’s. En dat voor een land dat nogal een stabiel klimaat heeft.
Dat biedt hoop.
Er gebeuren allemaal van die akelige dingen, maar Donald Trump slaagt er toch weer in me aan het lachen te brengen. Zijn commentaar op de genuanceerde speech van de Amerikaanse president: “Terwijl Amerika strompelt naar een derde wereldoorlog, is Joe Biden Neville Chamberlain die probeert Winston Churchill na te doen.” Ik denk niet dat hij weet wie dat zijn.
