Tijdens mijn jeugd in Delft moesten we als gezin regelmatig het gelijkvloerse spoor passeren ergens tussen molen De Roos op de Spoorsingel en de Gistfabriek (ik ruik het nog). De slagbomen hadden een vernuftig hekwerk eronder, zodat je niet stiekem even snel er onderdoor kon duiken. Ik keek als kleine jongen achterop bij m’n vader altijd bewonderend toe hoe als de bomen omhoog gingen, het stalen netwerk dankzij de zwaartekracht zich als het ware opvouwde en drapeerde langs de slagboom. Intussen moet het veel veiliger viaduct daar wijken voor een nog veiliger tunnel. Vorige week ontving ik een persbericht van Prorail dat TNO in uitgebreid onderzoek concludeerde dat een hekwerk onder de slagboom veel veiliger is dan een slagboom zonder hekwerk. “ProRail start nog dit jaar met het aanbrengen van de hekwerken op ruim honderd locaties in Nederland.” Briljant, oude ideeën hoeven niet per se slecht te zijn, denk ik dan pro rails. Zo meldde zich vorige week een schipper bij ons met het plan om een pagina in de krant vol te drukken met bodemtarieven, zodat iedereen die uit de krant kan scheuren (wel voorzichtig hè?) en voor het raam van de stuurhut kan hangen. Heel groot erboven: IK VAAR NIET ONDER DEZE PRIJZEN. Onder de motto’s ‘Het is vijf voor twaalf in de binnenvaart’, ‘nooit geschoten is altijd mis’ en ‘dan gebeurt er tenminste iets’ wil deze schipper zijn collega’s er bewust van maken dat ze een soort universele kostprijs moeten respecteren. “Vraag niet wat het opbrengt, maar zeg wat het moet kosten. Wacht niet op de buurman, hij wacht op U.”
Natuurlijk zijn er ook serieuze plannen. De inzet van het reservefonds, het aanmelden van crisis bij de Europese Commissie, oplegregelingen op basis van solidariteit, het doet me allemaal wel erg sterk denken aan het stokpaardje van wijlen Gery Looyschelder, in de eerste helft van de jaren ’90 voorzitter van de Vereniging Toerbeurt Noord-Zuid. Hij noemde alle voorstellen voor een wettelijke toerbeurt – inclusief de binnenvaartwet waarin die toerbeurten werden verankerd – levensgrote fopspenen. Wat heeft die man postuum gelijk gekregen.
Ik vond dat zo’n heerlijke analogie. Je wordt namelijk niet alleen gefopt, maar je krijgt ook nog een speen in je mond, zodat je die niet meer opentrekt om te brullen.
De weloverwogen en ik weet zeker oprechte woorden van dr. Gunther Jaegers over de zinloosheid van het aanmelden van een crisis in Brussel hebben misschien het onbedoelde effect dat hij daarmee die speen uit de mond van de binnenvaartondernemer trekt. De hoogste tijd om een einde te maken aan de fopspenenpolitiek.
