Onze regering benadert het probleem van de klimaatverandering als de keuze voor een paar nieuwe schoenen. Als het nieuwe paar niet betaalbaar is, dan lopen we die ouwe schoenen wel af. Je hebt niet veel meer aan je oude schoenen als de zolen helemaal door zijn en je feitelijk met je blote voetjes op straat staat.
Als de maatregelen niet betaalbaar zijn, laat dan maar gaan die klimaatverandering. Daar valt immers geen eer aan te behalen. Met onbetaalbare maatregelen strijk je mensen tegen de haren in en dat kun je als politicus natuurlijk niet maken. Dan word je niet herkozen. Je krijgt bij je achterban de handjes veel eerder op elkaar als je je onbekommerd opstelt, onbezorgd door het leven gaat en niet druk maakt over de al te verre toekomst.
Ook wel bekend als kortetermijndenken, waar politici een handje van hebben. De dingen gaan immers toch nooit zoals je verwacht dus wat zou je je druk maken over de verre toekomst? Beter gods water over gods akker laten lopen.
Treffender kun je niet tegen het Nederlands klimaatbeleid aankijken. Ook Den Haag zal vroeg of laat onder water staan. Omdat de plannen om de klimaatverandering tegen te gaan niet betaalbaar bleken. “Après moi, le déluge (Na mij de zondvloed)”, zei Lodewijk XV na een smadelijke nederlaag van het Franse leger, om zijn foute beslissingen te relativeren. Lodewijks motto werd door Britse piloten in 1943 heel treffend geadopteerd als hun credo toen ze de dammen in het Ruhrgebied gingen bombarderen. De zondvloed was toen iets te optimistisch, al troffen enkele stuiterbommen wel doel.
Ons veranderende klimaat is effectiever, al kun je je afvragen of schuldigen erdoor worden gestraft. Het is waar dat klimaatverandering geen specifiek Nederlands probleem is en dat elke maatregel in Nederland een druppel in de oceaan is, om in de natte metaforen te blijven. Maar dat is de tragiek van ieder mens als er wereldwijd iets misgaat. De meeste mensen hebben alleen te maken met hun eigen spiegelbeeld dat zo mooi kan dienen als je geweten. Durf je jezelf aan te kijken en weet je dat het wel goed zit. Die wereld verander je immers niet zomaar en als je eigen geweten gesust is, is er toch niets aan de hand?
Maar niet iedereen heeft alleen over zichzelf de verantwoording. Als je een familie hebt, een bedrijf met medewerkers of een schip dat proportioneel meer kan bijdragen door de keuzes die je maakt, een hoge ambtenaar bent of zelfs de baas van een land, dan gaat het om meer druppels. Als je een schip hebt, ben je misschien wel DE druppel.
