SVS-afdeling Utrecht gaat toch door. Leendert Schuller, Karel Schuttevaer en Erik Schumacher nemen het stokje over van het vorige bestuur dat aftrad uit onvrede met de manier hoe Koninklijke Binnenvaart Nederland omgaat met de afdelingen en omdat B-leden geen lid kunnen zijn van KBN.

Een voorwaarde is wel dat de communicatie met KBN verandert, zo bleek tijdens de jaarvergadering op 29 december.

Nog wat onwennig opende het nieuwe bestuur de ledenvergadering, gesteund door Leny van Toorenburg (binnen KBN onder andere aanspreekpunt voor ledengroep Schuttevaer), de nieuwe regiovertegenwoordiger Adri van den Hoeven en zijn voorganger Henk Mastenbroek – die wel zijdelings betrokken blijft bij de vereniging.

Communicatie

In zijn eerste jaarrede als voorzitter was Leendert Schuller helder: “We moeten schouder aan schouder staan om in Den Haag de belangen van de binnenvaart duidelijk te maken.” Na die opening greep hij terug op de fusie van BLN-Schuttevaer en CBRB tot KBN, waarbij veel leden zich vaak niet gehoord voelden en de communicatie tekortschoot. “Wij zijn de haarvaten van de vereniging; weglopen komt het belang van Schuttevaer niet ten goede. Wij vragen uw steun om door te kunnen gaan. Wij hebben met KBN dezelfde belangen op nautisch en technisch gebied. Laten we samen een openhartige werkhouding omarmen.”

Karel Schuttevaer, directeur van de Utrechtse rondvaartrederij met zijn achternaam, zette uiteen waarom hij in het bestuur is gestapt: “Het wordt tijd dat SVS Utrecht weer vlotgetrokken wordt. Nieuw jong bloed is nodig, en eventueel nog een aanvulling in het bestuur.” Met hem heeft SchippersVereniging Schuttevaer voor het eerst een rechtstreekse afstammeling van oprichter (1863) Willem Jan Schuttevaer in de gelederen. Karel kon de teloorgang van de club van zijn betovergrootvader niet aanzien en wil de rondvaart en schippers daarom vertegenwoordigen in SVS Utrecht.

Garanties

De 45 aanwezigen zaten vol vragen. Vooral de communicatie van KBN naar de SVS-leden bleek een hekel punt. Waaronder de website, die nog steeds niet geregeld is. Leny van Toorenburg legde namens het hoofdbestuur de te nemen stappen nogmaals uit, en sprak verontschuldigingen uit over de website en de communicatie.

Ze garandeerde dat de nieuwsbrief van KBN in de toekomst doorgestuurd gaat worden, dus ook naar de SVS-leden, en dat de website in orde gemaakt wordt. Na deze garanties werd duidelijk dat SVS-afdeling Utrecht bij meerderheid van stemmen met het nieuwe bestuur doorgaat. Vervolgens reikte Schuller een speldje voor veertig jaar lidmaatschap uit aan Wim Wever, die inmiddels opgezegd heeft. Meerdere aanwezigen bleken hun lidmaatschap te hebben stopgezet omdat zij zich door KBN niet meer gewaardeerd voelen als B-lid.

Er was ook een vraag over de financiële positie van SVS. De A-leden betalen hun contributie voortaan aan KBN en niet meer aan hun afdeling. “SVS draait alleen nog op het weinige geld van de B-leden. Moet er niet gedacht worden over een bijdrage van KBN omdat anders de SVS-verenigingen ten dode opgeschreven zijn door een gebrek aan middelen?”

In het zonnetje

Vervolgens werd met veel dankbetuigingen voor alles wat zij allemaal gedaan hebben voor de afdeling en voor de binnenvaart, afscheid genomen van het oude bestuur. Freek van IJken werd, samen met zijn Betty, voor zijn inzet even extra in het zonnetje gezet; hij was maar liefst 32 jaar secretaris. Het oude bestuur wenste het nieuwe bestuur een behouden vaart en wijsheid toe – en rustiger vaarwater voor de toekomst.

Door Evert Bruinekool

“Met stomheid geslagen”

Binnenvaartkrant-verslaggever Evert Bruinekool werd tot zijn eigen verbazing tijdens de vergadering door afzwaaiend voorzitter Anné Middendorp naar voren gevraagd, met medeweten van het oude en het nieuwe bestuur. “Ik was met stomheid geslagen”, blikt Evert terug. “Ik was er als journalist, er bleek ook voor mij een gekroond SVS-speldje… als dank voor mijn journalistieke werk.”

“Dat waardeer ik zeer”, zei de journalist tegen de zaal, “maar één ding moet u wel weten: ik zou dat nooit bereikt hebben zonder jullie lessen over de binnenvaartwereld. Ook de reizen aan boord droegen daaraan bij. En ik vergeet ook zeker niet  de steun van de collega’s op de redactie. Midden jaren 80 stapte ik als landrot de binnenvaartwereld binnen, ik wist toen niet eens wat een den was! Dank voor de lessen, de waardering en het vertrouwen.”