De hoofdrolspelers bij de voorlichtingsbijeenkomst. Vlnr Jan Vogelaar (CBRB), Erik van Toor (Kantoor Binnenvaart), Wim van Sluis (voorzitter). Roland Kortenhorst (gespreksleider) en Frank Galle (scheepsmakelaar en betrokken bij de Capaciteitsalliantie Binnenvaart).
Zo’n 500 mensen vulden woensdagmiddag 17 juni de zaal in de Maassilo in Rotterdam. Zij waren afgekomen op de voorlichtingsbijeenkomst waar het Crisisberaad Binnenvaart wilde peilen of het met de plannen kan rekenen op bijval in de sector. Veel discussie, maar over het algemeen bleek het besef te leven dat er weinig anders op zit dan akkoord te gaan met de plannen van het Crisisberaad. Vooral het plan voor een Capaciteitsalliantie Binnenvaart sloeg in.
Het Crisisberaad Binnenvaart is een initiatief van het Branche Overleg Binnenvaart (Koninklijke Schuttevaer, CBRB en Kantoor Binnenvaart) en staat onder leiding van oud-havenwethouder Wim van Sluis. Het beraad valt uiteen in twee onderdelen: Financiën en Capaciteit. Adjunct-directeur van het CBRB Jan Vogelaar leidt de commissie Financiën. Zjn verhaal was helder: het is nu nog een klein deel van de binnenvaart, dat echt al problemen heeft maar als de crisis voortduurt, heeft aan het eind van het jaar 85 procent van de binnenvaart er last van. “Niemand heeft er baat bij als de bodem uit de markt valt als na faillissementen schepen worden geveild en weer goedkoper op de markt komen. Daarom betekent dit plan niet dat we mensen in bescherming nemen, die te grote risico’s hebben genomen. We zitten niet bij de bedrijfsvoering, niet van binnenvaartondernemers en niet van banken. We vragen ook niet aan de overheid. We reiken een hamer aan maar u zult die er zelf in moeten slaan.”
Jan Vogelaar legt uit wat de kansen zijn bij de banken. “We reiken een hamer aan maar u zult die er zelf in moeten slaan.”
Wat de commissie Financiering wel wil is uitstel van aflossingsplicht, en gezonde bedrijven die in de problemen komen door de crisis een kans geven te overleven. “Er is geen wondermiddel. We willen vooral tijd winnen. De schepen hebben we in de toekomst weer nodig.”
Hij kreeg wel commentaar. Voorzitter Martin van Dijk van de Vereniging voor Bevrachters waarschuwde: “Pas wel op met openlijk te roepen dat het aan het eind van het jaar zo slecht zal gaan en puur op emoties gebaseerde cijfers te noemen.” Ook vroeg iemand in de zaal zich af waarom alleen over aflossing wordt gesproken, terwijl veel schippers al niet meer de rente kunnen betalen. Wim van Sluis antwoordde: “Over uitstel van rentebetaling valt met de bank nog niet te praten.”
Veel commentaar vanuit de zaal. Hier Martin van Dijk aan het woord.
Met andere woorden: het gaat nog niet slecht genoeg. Dat geldt in zekere zin ook voor het grote plan dat Erik van Toor en Frank Galle (scheepsmakelaar, maar hier vooral als deskundige bij betrokken) ontvouwden: de Capaciteitsalliantie Binnenvaart (CAB).
In het een week eerder verspreide persbericht was een duidelijke link aangegeven tussen enerzijds extra ruimte in de financiering door banken en het – in dat geval verplicht – meewerken aan een oplegregeling. Die link werd niet meer vermeld woensdagmiddag, en het plan voor de vrijwillige oplegregeling – de CAB – werd als onafhankelijk plan gepresenteerd. Op de presentatie viel weinig aan te merken. Erik van Toor leidde die in met een praatje dat een stakingsleider niet had misstaan. Met dien verstande dat hij opriep tot vrijwillige capaciteitsbeheersing. Vervolgens raasde Frank Galle door alle elementen van het plan (een uitvoerig verslag ervan treft u aan in de Binnenvaartkrant van 30 juni). “Sinterklaas is voor kinderen. Wij zullen het zelf op moeten brengen.”
Een van de schippers die hun bezorgdheid uitspraken over de huidige situatie. Maar ook: Waarom is het zo anders dan in andere sectoren? Zoveel schippers zijn er nog niet failliet gegaan.
Zijn redenering sneed hout. Als er nog maar 50 % van de lading over is en nog maar 25 % van de vrachtprijs, dan houd je heel weinig over. Die ladingaanvoer kun je niet veranderen, maar als je bereid bent samen te werken in een pool, kun je wel die vrachtprijs omhoog krijgen.
Om dit alles binnen de kaders van de (mededingings)wetgeving te realiseren en zoveel solidariteit onder de schippers op te wekken, wil hij een denktank inrichten. Uit reacties in de zaal bleek dat men enerzijds wel weet dat er al zo vaak is gesproken over het kunstmatig opkrikken van de vrachtprijs maar dat het nog nooit gelukt is. Anderzijds is het besef ook aanwezig dat het zo erg echt nog nooit eerder geweest is. Er was applaus voor de plannen en ook al wel bereidheid mee te gaan in de plannen voor een CAB, maar de volgens Galle benodigde 85 % zal nog niet gehaald worden. Misschien is het wat dat betreft wachten tot het nog slechter gaat, zoals Wim van Sluis al aangaf.
