Met de afbouw van de tanker Bea van Reiner Borowka en Öltrans Hamburg sluit Groningen Shipyards in Waterhuizen een ‘aanloopperiode’ van twee jaar af. De nieuwe eigenaars Daniel Gausch en Christian Hochbein gebruikten deze tijd om de werf aan het Winschoterdiep weer helemaal in de benen te krijgen.
Ook de Bea is een Duits kanaalschip. (foto’s Jan Johan ten Have)
In 2010 gaat het op volle kracht vooruit bij Groningen Shipyards. Op het kantoor van manager shipbuilding Lammert Schothorst hangt een veelkleurige jaarplanning. Het kost even tijd om in de gaten te krijgen wat er met al die kleuren wordt bedoeld, maar al snel wordt duidelijk dat er de komende 52 weken vijftien gloednieuwe tankers kant-en-klaar van de werf komen. “En als het moet is er nog wel ruimte voor een paar extra”, vertelt Schothorst.
Orderportefeuille
Vrijwel zonder uitzondering zijn de contracten in de orderportefeuille – die tot ver in het voorjaar van 2011 rijkelijk is gevuld – ondertekend door Duitse opdrachtgevers. Het gaat dan ook veelal om Duitse kanaalschepen van 86 bij 9,45 meter en schepen van 110 bij 11,45 meter. Zonder uitzondering betreft het tankers. “Daarin zagen wij voor de komende jaren een goede markt”, zegt Schothorst. “En dat bleek een juiste inschatting. Hier ligt voor de komende bijna anderhalf jaar al volop werk. Wij weten hier niet wat crisis is.”
Groningen Shipyard heeft de schepen voor een zeer groot deel gestandaardiseerd. Volgens Schothorst gaat het om voor 95 procent gestandaardiseerde onderdelen: “Vrijwel het hele schip, met uitzondering van de woninginrichting. Met inachtneming van de standaardbasis – onder meer formaat en plaats van de ramen – heeft de reder hierin de vrije hand.”
Betrouwbaar
Groningen Shipyards onderscheidt zich in betrouwbaarheid. Afspraak is er afspraak. Er is de afgelopen twee jaar geen schip ook maar een dag later afgeleverd dan vooraf contractueel was afgesproken. “De datum van oplevering staat ver van tevoren vast. En daar houden wij ons aan; daar komt geen probleem tussen”, zegt Schothorst. “Alle data voor 2010 staan al op de kalender. En die staan vast.”
Groningen Shipyard verzorgt niet alleen de afbouw, ook bouwt de werf eigen casco’s. In verband met het gewenste bouwtempo betrekt de werf daarnaast ook casco’s van elders. Zo opende Günther Schmidt onlangs een tweede werf op een steenworp afstand van Groningen Shipyards. Hij nam onder de noemer GSC de voormalige Pattjewerf in gebruik om daar casco’s te gaan bouwen. Op die werf – waar eind december het eerste volledig door GSC gebouwde casco van de eveneens door Groningen Shipyard af te bouwen Viktoria het Winschoterdiep in gleed – werden eerder twee secties van de Bea in elkaar gezet.
Recordtijd
Met de bouw en afbouw van de Bea zette Groningen Shipyard de gang er alvast goed in. Op de kop af elf weken nadat de eerste sectie op de kade werd gelegd, leverde de werf de tanker af aan de eigenaar. Na dik drie weken was het casco kant-en-klaar en ruim zeven weken later was de afbouw achter de rug. Voor Groningen Shipyard een recordtijd, maar het is geen record dat – zo is de bedoeling – lang in de boeken zal staan.
De proefvaart op 15 december verliep volgens Schothorst “heel goed: alles bleef binnen de normen. En dat was eerlijk gezegd nog wel even spannend vanwege het te verwachten geluidsniveau in de woning. Want hoewel we de woning uitstekend hadden geïsoleerd en geconstrueerd, was er toch nog mogelijk sprake van een behoorlijk geluidsniveau vanwege de lage stahoogte in de machinekamer. Maar met 58 decibel voldeed het geluidsniveau in de woning ruimschoots aan alle eisen.”
Winter
Ondanks de invallende winter – op de dag van het bezoek van de verslaggever van De Binnenvaartkrant worstelde het werfpersoneel met vastgevroren leidingen, waardoor het van U-vormige ballasttanks voorziene schip enigszins in onbalans raakte – vertrok de Bea op 18 december uit Waterhuizen.
Het van een 750 kW sterke MTU-hoofdmotor voorziene type C-kanaalschip werd zonder veel bombarie in de vaart genomen. Zonder groot feest vertrok de Bea uit Waterhuizen, op weg de wijde wereld in.
(Jan Johan ten Have)
